Καλαματιανός ο Ηλίας Αρδούνης, ήταν κανονικός μπαρμπέρης, μαλλιά, ξύρισμα, όχι και βαφές τριχών στο κατάστημα, ούτε διέθετε βοηθό να κάνει μανικιούρ, κόψιμο και προσθήκη νυχιών.
Τουρκοκρατία, 1685. Ο Ηλίας τα χώνει χοντρά στους προεστούς της Καλαμάτας. «Τι κάνετε! Με τη βαριά φορολογία του πασά οι πατριώτες, επειδή δεν αντέχουν να πληρώσουν, θα αλλάξουν θρησκεία».
-Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα…, τον καθησυχάζουν οι προύχοντες.
«Εμένα δώσε μου φέσι και επιτόπου την κάνω γυριστή, γίνομαι μωαμεθανός!» επιμένει ο Ηλίας, ο οποίος για να τους πείσει όταν του έδωσαν ένα φέσι, έτρεξε στον καδή, τον οθωμανό δικαστή: «Θέλω να αλλαξοπιστήσω, να ασπαστώ τον μουσουλμανισμό, δώσε μου το όνομα Μουσταφά».
Έτσι κι έγινε. Γρήγορα, όμως, ο Λιάκος το μετάνοιωσε. Και τράβηξε στο Άγιον Όρος να εξομολογηθεί και έμεινε εκεί μοναχός. Επέστρεψε στην Καλαμάτα, αλλά οι Τούρκοι δεν ξεγελάστηκαν: «Εσύ, ρε, δεν είσαι ο Μουσταφά;» Τον μπαγλάρωσαν στη φυλακή και μετά ο καδής αποφάσισε να τον κάψουν ζωντανό.
Θαύμα! Η φωτιά δεν «έπιασε» στο κορμί του Ηλία, κι όταν έσβησε αυτός δεν είχε πάθει τίποτα. Ένα ουράνιο φως, μάλιστα, τον περικύκλωσε όταν πέθανε το 1686, σα σήμερα 31 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του. Όταν η γιορτή του προστάτη των κουρέων συμπίπτει μ’ άλλη, με βαρειά χριστιανική γιορτή, τότε παίρνει μεταγραφή σ’ άλλη μέρα του έτους
Διαβαστε ακομα: