Η σκλαβωμένη τέσσερις αιώνες στον Ασιάτη Οθωμανό Ελλάδα χρειαζότανε αρχηγό της επανάστασης κάποιον, τον οποίον δεν θα τολμούσε να τον κοιτάξει στα μάτια κανένα πατριδολαμόγιο. Επιτόπου να πάρει πρέφα ο κάθε πονηρός πως αν περνούσε από το μυαλό να κάνει πουστιά θα έχανε επί τόπου χέρια, πόδια και όρχεις. Δυστυχώς στο κεφάλι της Φιλικής Εταιρείας έτυχε να βρεθεί μια τρυφερή ψυχή, ένας αληθινός πατριώτης. Στρατιωτικός ήταν, αλλά άνθρωπος ονειροπόλος, μελαγχολικός, καμία σχέση με το άτομο που απαιτούσαν οι καιροί.
Οι πρωτοστάτες της Επανάστασης, οι συνωμότες έφτιαξαν στην Οδησσό της Ρωσίας την Φιλική Εταιρεία και ήθελαν ένα βαρβάτο όνομα να μπει μπροστά. Ο κόμης Ιωάννης Καποδίστριας αρνήθηκε, διότι ήταν υπουργός εξωτερικών του τσάρου. Δέχθηκε ο 28χρονος ανθυπολοχαγός του ιππικού, στη μονάδα σωματοφυλάκων του τσάρου πρίγκηψ Αλέξανδρος Υψηλάντης, από πολύ μεγάλη φαναριώτικη οικογένεια. Γι’ αυτόν δυο λόγια με την ευκαιρία ότι σα σήμερα 19 Ιανουαρίου, το 1828, πέθανε στα 36 του χρόνια
Τόσο αθώος, τόσο ρομαντικός ο μονόχειρ Αλέξανδρος, στα 21 του και στη μάχη της Δρέσδης έχασε το δεξί του χέρι. Όταν πληροφορήθηκε την κατάσταση στην Ελλάδα, ένα τόπο κι ένα λαό που δεν τους ήξερε, γιατί δεν είχε ασχοληθεί με την “ελληνική υπόθεση”, υποστήριζε ότι για την απελευθέρωση του γένους οφείλουν να ενεργήσουν όλες οι βασιλικές αυλές της Ευρώπης. Επειδή τούτη είναι υπόθεση χριστιανισμού και ανθρωπισμού. Είπαμε, το παιδί είχε ψυχή στα σύννεφα.
Ξεκίνησε τον ένοπλο αγώνα από τις παραδουνάβιες περιοχές ο Αλέξανδρος και επειδή ηγήθηκε του ”Ιερού Λόχου” ενάντια στον σουλτάνο τον αφόρισε ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄. Ο στρατός του ηττήθηκε, ο ίδιος βρέθηκε κρατούμενος στην Αυστρία, όπου εκεί πέθανε. Δεν αποκλείεται να έπιασε η κατάρα του μεγαλορασοφόρου.
Διαβαστε ακομα: