Πρόσωπο θρησκευτικό, όχι μόνο λαογραφικό των θρύλων και των μύθων, ο δημοφιλέστατος άγιος Βασίλης. Είναι άγιος, άλλωστε. Και δικαιολογημένα τον αποκαλούν έτσι διότι από την ατέλειωτη λίστα των αγίων είναι ο μόνος που κάθε χρόνο κάνει το θαύμα του. Το θαύμα των θαυμάτων. Σε μια νύχτα επισκέπτεται δισεκατομμύρια σπίτια. Με έλκηθρο! Ένα μαγικό, θαυματουργό αμαξίδιο δίχως ρόδες που κινείται με ταχύτητες μεγαλύτερες και από το πιο γρήγορο διαστημικό όχημα.

Πρόσωπο θρησκευτικό, λοιπόν, ο άγιος Μπίλυ, άρα παραμυθένιο. Της φαντασίας του λαού. Των λαών. Δεν τον συνέλαβε η έμπνευση κάποιου συγγραφέα, κομίστα, καρτουνίστα, απ’ αυτούς που σχεδιάζουν ιστορίες με ήρωες μυθιστορηματικούς, σπάιντερμαν, σούπερμαν, άιρονμαν κ.α.

Ο άγιος Βασίλης, τούτη η πολυμεταχειρισμένη και ανύπαρκτη φιγούρα, σχηματοποιήθηκε με τους χρόνους και τους καιρούς, όπως την ήθελε ο κόσμος. Όπως την είχε ανάγκη. Σε ηλικία παππού, με πλούσια γενειάδα και τη συγκεκριμένη ‘’στολή εργασίας’’. Αν, δηλαδή, ήταν αληθινός κι όχι… αϊβασιλιάτικος ο άγιος, τότε και ο κόσμος θα είχε μέσα στο σωρό των αγίων. Θα τον αποδεχόταν σύμφωνα με την πραγματικότητα, με την ιστορικότητα της φυσιογνωμίας του.

Πως, αλήθεια, θα ήθελε σήμερα τον άη – Βασίλη ο κόσμος, ο οποίος βέβαια χαρακτηρίζεται από μια καθημερινότητα και συμπεριφορά εντελώς διαφορετική σε σύγκριση πριν εκατό και εξακόσα χρόνια. Για να τον νοιώθει πιο κοντά του ο κόσμος μήπως φαντάζεται τον άγιο Βασίλη να είναι τρομοκράτης, gay, γιαγιά, κοσμοναύτης, χιονοδρόμος, τραπεζίτης, ράπερ, ό,τι άλλο.