Για γιαούρτι στη μάπα είναι όλοι οι γελοίοι που με το παραμικρό βάζουν στο στόμα τους την καταγγελία της μόδας. Περί ρατσισμού. Λαϊκισμού. Ομοφοβίας. Φοβερά πράγματα. Να μην τολμάει κάποιος να εκφραστεί ελεύθερα, να δηλώσει τι του αρέσει, τι όχι και να κινδυνεύει να κατηγορηθεί ως… φασίστας από τους αληθινούς φασίστες. Όλους αυτούς τους ντενεκέδες με το ψώνιο να αυτολανσάρονται προοδευτικοί και ανθρωπιστές, στην πραγματικότητα λες είναι προπαγανδιστές ολοκληρωτικών καθεστώτων.
Ποια είναι η κουβέντα; Ο οπαδός είναι γνήσιος φασίστας. Της ομάδας του. Της θρησκείας του. Της σεξουαλικής του ταυτότητας. Του κόμματος του. Δεν βλέπει, απορρίπτει χωρίς διάλογο την άποψη του αλλουνού, και αρρωσταίνει μόνο αν την ακούσει.
Το χειρότερο; Ο φασίστας, Ο ρατσιστής έχει σύμμαχο την πλειοψηφία. Την κυρίαρχη θέση. Την πλειοψηφία.
Συγκεκριμένα και χειροπιαστά πράγματα. Είναι δημοσιογράφος και βγάζει μεροκάματο με το να γράφει για την κωλομάδα του. Τη μεγάλη ομάδα, για να κάνουμε ταμείο. Την ομάδα με το μπούγιο οπαδών. Υπερέχει επαγγελματικά από τον συλλογικό ρεπόρτερ και σχολιαστή π.χ. του Πανιωνίου και του Ηρακλή, του Απόλλωνα και του Ατρόμητου.
Για το παιχνίδι της λεγόμενης μεγάλης ομάδας ”ο λειτουργός της δημοσιογραφίας” γράφει χίλιες λέξεις, από τις οποίες μόνον οι 20-30 αφορούν την αντίπαλο της ομαδάρας του. Γίνεται, ρε, ποδόσφαιρο με μια ομάδα; Όχι, βέβαια. Αφού, λοιπόν, υπάρχουν στο γήπεδο δυο αντίπαλοι, γιατί ο επαγγελματίας ασχολείται μόνον με τη μια; Αν δεν είναι αυτός ο ορισμός του φασισμού, του ρατσισμού, αυτές τις εμετικές ταμπέλες, ποιος είναι;.
Δεν φταίει ο δημοσιογράφος. Αν ο επαγγελματίας γράψει φίφτυ-φίφτυ, τότε οι αναγνώστες θα πουν «τι μαλάκας είναι ο τύπος, ασχολείσαι με τους ανύπαρκτους…». Πήρες πρέφα; Αυτό θα πει οπαδός. Θεωρεί ομαδάρα τη δική του, ακόμα κι αν κερδίζει κατώτερους αντιπάλους.
Διαβαστε ακομα: