Τελικά, ο Αλή Πασάς τα κατάφερε να διώξει τους Σουλιώτες από τα μέρη τους. Μεγάλος ο καϋμός του Αλβανού να ξεκάνει αυτή την απροσκύνητη φάρα. Τον Δεκέμβρη του 1803 ανάμεσα στις δύο πλευρές έγινε συμφωνία, οι Σουλιώτες συνθηκολόγησαν, αποδέχθηκαν να εγκαταλείψουν τα υψώματα, χωρίς να εμποδιστεί η μετακίνησή τους.
Δεν έχει μπέσα ο Αλή Πασάς. Έκπληξη θα ήταν να τηρούσε το λόγο του. Οι Σουλιώτες άρχισαν να αποχωρούν σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα πήρε το δρόμο για την Πάργα κι έφτασε στον προορισμό της.Δεν αιφνιδιάστηκαν όταν αντίκρυσαν τους τουρκαλβανούς τζοχανταραίους του Αλή Πασά. Έφτιαξαν γρήγορα τείχος κυκλικό και προστάτευσαν γυναικόπαιδα και γέρους. Η άλλη ομάδα για την Πρέβεζα πανικοβλήθηκε, οπισθοχώρησε και έτρεξε προς ένα ανασφαλές ύψωμα. Στο μοναστήρι του βουνού Ζάλογγο.
Σα σήμερα 18 Δεκεμβρίου προέκυψε «Ο Χορός του Ζαλόγγου». Είναι γεγονός, όχι μύθος. Δεν πρόκειται για ένα θρύλο που πήρε διαστάσεις με το πέρασμά του χρόνου και με τη «βοήθεια» των περιγραφών από αρκετούς ξένους οι οποίοι βέβαια δεν παρέδωσαν στην αιωνιότητα με την ίδια ακρίβεια την αυτοθυσία των γυναικών.
Για να μην πέσουν στα χέρια των ανδρών του Αλή Πασά 60 περίπου γυναίκες, κάποιες μητέρες με τα μωρά στα βυζιά τους, γκρεμίστηκαν στο βάραθρο. Φίλησαν για τελευταία φορά τα παιδιά τους πριν τα πετάξουν, κι αυτές πιασμένες χέρι-χέρι, τραγουδώντας, ρίχτηκαν στο κενό, στη χαράδρα.
Αυτός είναι ο Χορός του Ζαλόγγου. Ξάφνιασε και συγκίνησε την Ευρώπη η απόφαση των Σουλιώτισσων να αυτοκτονήσουν μαζί με τα βρέφη τους. Να μην ατιμαστούν αυτές, μη γίνουν σκλάβοι τα παιδιά τους.
Διαβαστε ακομα: