«Είμαι μόνιμος κάτοικος Αθήνας από το 2000 και δεν έχω βρει κάποιον να μισεί την Θεσσαλονίκη, τους Θεσσαλονικείς». Μεγάλη κουβέντα. Τεράστιας εθνικής σημασίας κουβέντα του διασκεδαστή και μουσικού Δημήτρη Σταρόβα, ο οποίος σε πείσμα των κιλών του μόνο μπουχέσα δεν θα τον πεις. Όταν είσαι Θεσσαλονικιός και βγάζεις τέτοια ασήκωτη ατάκα, σημαίνει ότι το σωματικό σου βάρος είναι μικρό, είναι ελάχιστο σε σύγκριση με το βάρος και την αλήθεια της εξήγας στους κοντοπατριώτες σου.
Αυτό που πυροβόλησε ο Σταρόβας είναι ανοικτή επίθεση, μια ντουφεκιά ενάντια στο μύθο των Θεσσαλονικιών ότι τους κυνηγάνε οι κωλοαθηναίοι, τους σαμποτάρουν κλπ κλπ. Ότι, τέλος πάντων, για όλα φταίει η πουτάνα η Αθήνα. Μαλακίες.
Είναι μικρός – αναφέρομαι σε κάποιους Θεσσαλονικείς και γενικά βορειοελλάδίτες- και πορεύεσαι με το κόμπλεξ του μικρού. Του αδικημένου. Και επειδή μια χαρά και δυο τρομάρες βολεύεσαι με τον δήθεν πόλεμο που σου έχει κηρύξει αυτή η χαμούρα η Αθήνα, δικαιολογείς την ποδοσφαιρική σου μετριότητα.
Ο Σταρόβας απλά παραδέχθηκε, και δημόσια, αυτά για τα οποία συμφωνούν οι νορμάλ Θεσσαλονικείς. Όλοι εκείνοι που αρνούνται τη χοντρομαλακία ότι η Αθήνα, ασχολείται με την Θεσσαλονίκη, και θέλει να την έχει μόνιμα από κάτω.
– Τελικά, είμαστε χωριό, συμπεριφερόμαστε σα χωριό…, έβγαλε το συμπέρασμα ο βαρύκιλος και στο κορμί αλλά και στη μοσχομαγκιά Δημήτρης Σταρόβας, στον οποίο αξίζει ένα ελληνικό, όχι απλά θεσσαλονικιώτικο «ευχαριστώ».
Έτσι είναι. Όταν σκέπτεσαι ως μικρός, όταν αντιδράς ως «κατώτερος», είσαι μικρός. Και για να μεγαλώσεις, το πρώτο που έχεις να κάνεις είναι να ανέβεις στη ζυγαριά. Να μετρηθείς. Κι αν βρεθείς λειψός, να παραδεχθείς τη μειονεκτικότητα σου. Διαφορετικά δεν θα ψηλώσεις, κύριε πίτουρα. Ποτέ.
Διαβαστε ακομα: