Μην περιμένεις να σου πω τι να παίξεις, πώς να ποντάρεις. Δεν είναι αυτή η δουλειά μου. Όπως δεν θα σε συμβουλεύσω πώς να μεγαλώσεις το παιδί σου, ποιο είναι το συμφέρον σου αν ψηφίσεις αυτό το κόμμα, που να επενδύσεις τις οικονομίες σου, τι να κάνεις για να μη σου φύγει η εξωσυζυγική γκόμενα.
Αυτά, κι όχι μόνον αυτά, είναι προσωπικά θέματα. Δικά σου, κανενός αλλού. Απλώνουμε κάποιες αράδες σχετικά με το τζόγο, γιατί είναι ένα πολύ δυνατό κόλπο, το οποίο μας βοηθάει να έρθουμε φάτσα κάρτα με αιώνιες αλήθειες…
Δεν θα πεθάνει ποτέ ο τζόγος. Αυτό θα πει ότι έχεις να κάνεις με αιώνια αλήθεια. Ότι στους αιώνες των αιώνων θα υπάρχει τζόγος, άρα στους αιώνες των αιώνων θα ‘ναι χαμένος ο τζογαδόρος.
Ακόμα και το ζώο, όπως είχε επισημάνει ο Πλάτων, το πατριωτάκι, ο φιλόσοφος, έχει την αίσθηση του παιχνιδιού. Μέχρι εκεί, κάτι περισσότερο από παιχνίδι, διότι χαρίζει έντονα συναισθήματα, δυνατές συγκινήσεις, ό,τι προκαλούν η νίκη, η ήττα, η απώλεια, η χαρά, η λύπη.
Μία περιπέτεια ζωής είναι η μαστούρα του τζόγου, από την αγωνία μέχρι τη λύτρωση μιας στιγμής. Γι’ αυτό παίζεις. Στην πραγματικότητα ούτε για να κερδίσεις, ούτε για να χάσεις. Παίζεις για να παίξεις!
Να, γιατί δεν θα πεθάνει ποτέ. Ο τζόγος. Περί αυτού ο λόγος.
Διαβαστε ακομα: