Είναι, λένε, να μην κολλήσεις στον τζόγο. Λάθος, κύριοι. Το σωστό είναι ότι πριν κολλήσει κανείς έχει ήδη αποκαλύψει μέσα του τον τζόγο. Πρώτα συμβαίνει το ένα, μετά προκύπτει το άλλο. Πρώτα έρχεται η στιγμή να σκάσει μύτη η επιθυμία για στοίχημα. Να, γιατί πρόκειται για αποκάλυψη, όχι για ανακάλυψη.
Καταδικασμένος είναι ο άνθρωπος να πεθάνει. Το στάνταρ. Δεν είναι σίγουρο ότι θα γεννηθεί. Το στάνταρ μπετόν είναι ότι αφού γεννήθηκε δεν γλυτώνει το θάνατο. Τι σχέση έχει αυτό με τον τζόγο;
Αυτό το δεδομένο στον άνθρωπο, ότι στη ζωή του τον περιμένει το τέλος, το οριστικό τέλος, είναι που γεννάει τον παραλογισμό του τζόγου. Τη σίγουρη χασούρα, δηλαδή.
Μύηση στον τζόγο είναι από μια άποψη η ουσιαστική προσέγγιση στην ιδέα του θανάτου. Παίζεις κουμάρι και πας παραμέσα, σε μονοπάτια απερπάτιστα που δεν στα φωτίζει καμία θρησκεία και καμία φιλοσοφία.
Διαβαστε ακομα: