Ο άνθρωπος από την αρχή της Ιστορίας σκοτώνει. Γιατί; Να φάει θέλει. Σκοτώνει πουλιά, ψάρια, και τετράποδα. Κυνηγό τον λένε, όχι βιαστή. Όχι παλιάνθρωπο και κακοποιό.
Τι. δηλαδή; Δεν λυπάται τα ζώα. Και γιατί να τα λυπηθεί; Δεν είναι ίσα κι όμοια μ’ αυτόν. Ο άνθρωπος έχει ψυχή, αυτό που λείπει από τα ζώα. Τα οποία ζώα δεν πιστεύουν σε κανένα θεό. Ζώα είναι, η μοίρα τους είναι γραμμένη για πάρτη του δίποδου. Τυχερά είναι εκείνα που ορίστηκαν από τον άνθρωπο ως ”βοηθοί” του, σκυλιά, άλογα, γαϊδούρια, βόδια, κάποια πετούμενα.
Λένε βιαστή αυτόν που υποχρεώνει άλλον, άλλην, σε σεξουαλική επαφή. Άνδρας είναι και έχει ανάγκες. Δεν είναι ομοφυλόφιλος, ούτε ουδέτερος. Τον μαζεύουν, και πολύ σωστά, διότι υποχρεώνει το θύμα να υποκύψει με τη βία, παρά τη θέληση του.
Ο κυνηγός δεν ρωτάει το κατσίκι όταν το σφάζει. Και το πουλάκι όταν το ντουφεκάει. Το ψάρι όταν το τραβάει από τη θάλασσα. Μήπως ρωτάει το πετεινάρι όταν το ρίχνει στην αρένα να βγάλει τα μάτια του μ’ άλλο πετεινάρι. Τον ταύρο στη βαρβαρότητα της ταυρομαχίας. Το άλογο όταν το χρησιμοποιούσε στους πολέμους; Τα φουκαριάρικα ζώα που τα θυσίαζε στο αλήτες θεούς του.
Έλα, ρε, ο άνθρωπος είναι και… φιλόζωος. Αγαπάει τα σκυλιά και τα γατιά. Για πάρτη του, όμως. Όχι για τα ίδια τα τετράποδα.
Διαβαστε ακομα: