Κοίτα την, κοίτα την πως στριφογυρνάει … Σαν τρελή. Κι εμείς ακόμα πιο τρελοί σκοτωνόμαστε γύρω της να της ακουμπήσουμε τα λεφτά μας. Να ‘σαι βέβαιος πως αν σηκώσουμε λίγο το ξύλο της, θα δούμε σερβιέτα από κάτω.
…Ένα πλήθος άντρες στριμωχνόμαστε ολόγυρα καταθέτοντας στα πόδια της ό,τι έχουμε και δεν έχουμε. Και πού και πού χαρίζει σε κάποιον ένα φιλί, ένα χάδι ή και μια νύχτα έρωτα ακόμα, ώστε να συντηρεί αυτή την κατάσταση για να μην απογοητευθούμε ολότελα.
…Κάποτε κατάλαβα πως η ρουλέτα δεν θα γινόταν ποτέ δική μου και την εγκατέλειψα. Εναποθέτουν στα πόδια της περιουσίες εκλιπαρώντας την εύνοια της. Σμήνη αντρών συνωστίζονται μέρα νύχτα κοντά της ιδρωκοπώντας για το ποιος θα της πρωτοχαρίσει τα δώρα του ή και τις οικονομίες του… Ακουμπάνε, ξετρελαμένοι μαζί της, το νιος τους, τη σοδειά τους, την υπόληψή τους.
Εμείς ξέρουμε ότι δεν καταστράφηκε κανένας μας. Το αντίθετο μάλιστα. Μας έδωσε αυτοπεποίθηση… Υπήρχαν άντρες που δε διάβηκαν ποτέ το κατώφλι της επειδή ζούσαν ευτυχισμένοι, αυτοί δεν την είχαν ανάγκη. Τι ανάγκη έχει ένας ευχαριστημένος από τη ζωή του άνθρωπος να επισκεφθεί το καζίνο; Σφάλλουν όσοι νομίζουν πως τα καζίνο γεμίζουν από άπληστους για χρήμα. Αυτοί είναι οι λίγοι. Και πιο λίγοι εκείνοι που παίζουν για το παιχνίδι κι απολαμβάνουν τη στιγμή που πετυχαίνουν την τρύπα της ρουλέτας.
Συνήθως τα καζίνα γεμίζουν από δυστυχισμένους που αποτελούν συντροφικότητα με όμοιούς τους και κάποια αναγνώριση. Νιώθουν μόνοι, παρατημένοι, αδικημένοι, παραμελημένοι, περιφρονημένοι, ανάξιοι. Πού δεν τους σέβονται και δεν τους αποδέχονται εκείνοι των οποίων το σεβασμό χρειάζονται, κι έτσι καταφεύγουν στη ρουλέτα. Οι άνθρωποι των καζίνων το γνωρίζουν αυτό και τους χαρίζουν το σεβασμό που έχουν ανάγκη και δεν το βρίσκουν πουθενά έξω.
Όποιος είναι έξυπνος θα αποχωρήσει για πάντα, θα αναζητήσει αλλού την καταξίωση. Οι περισσότεροι θα συνεχίσουν να μπαίνουν γεμάτοι και να βγαίνουν άδειοι. Άδειοι και από χρήμα και από ζωή.
Πώς είναι δυνατόν να πολεμάς μόνος σου με ντουφέκι έναν ολόκληρο στρατό εξοπλισμένο με τανκ, αεροπλάνα, πυραύλους. Είσαι ανεπίδεκτος αν συνεχίσεις να στριφογυρνάς μαζί με την ρουλέτα ώσπου να χαθείς στη δίνη της.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ είναι του ταλαντούχου συγγραφέα (φώτο) Αντώνη Σουρούνη (1942 – 2016), ο οποίος έχει γράψει βιβλίο για τη ρουλέτα.
Διαβαστε ακομα: