Όποιος νομίζει πως τρελάθηκα, πως το έχασα, δεν έχει πάρει πρέφα σε ποιον πλανήτη ζει. Ήρθε στη ζωή και κάποια στιγμή θα φύγει πριν προλάβει να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Ποιες είναι οι μυστικές και λεγόμενες απόκρυφες δυνάμεις, οι οποίες όμως φανερώνονται κανονικά. Να γίνω συγκεκριμένος…
… Την επομένη κιόλας που επέστρεψα από τις διακοπές το πρώτο που έκανα ήταν να ποτίσω τα δένδρα της αυλής. Εγώ θα τα γράψω όλα και κάποιοι άσχετοι ας πουν τα δικά τους.
– Φοβήθηκα πως δεν θα επιστρέψεις…
Κατάφατσα μου το ψιθύρισε, μάλλον χωρίς παράπονο, ο μικρός και περήφανος πλάτανος. Δεν είπα τίποτα. Τι να πω; Δεν ξέρω τη γλώσσα των δένδρων. Και ακόμα ξέρω πως δεν ακούνε. Φωνή δεν έχουν, αλλά μιλάνε τη δική μου γλώσσα.
Συνεχίζω το πότισμα με τη μάνικα κι όταν έφτασα στη συκιά, που κι αυτή δεν έχει ανάγκη να δροσιστεί με νερό, μου λέει στη ψύχρα:
– Έφυγες δέκα μέρες, χωρίς να σε πάρουμε χαμπάρι. Τουλάχιστον, να μας είχες ενημερώσει…
Η μυγδαλιά και οι δυο κερασιές μου είπαν ”Ευχαριστώ” και ξανά μανά ”Ευχαριστώ” για το νεράκι που έριχνα στη λακούβα ολόγυρα τους. Η ροδιά τι μου είπε και με ησύχασε;
– Όλες είμαστε ευχαριστημένοι από σένα. Μην ακούς παράπονα, δεν είναι παράπονα, δεν εννοούν αυτό που σου είπαν η κυρά συκιά και ο νεαρός πλάτανος.
Δεν μιλάνε τα δένδρα, θα πει αυτός που ποτέ δεν τα άκουσε. Μιλάνε, για όποιον τα καταλαβαίνει. Μιλάνε και τα ζώα, μάλιστα αυτά και συνεννοούνται μεταξύ τους κι αυτή είναι η υπεροχή τους σε σύγκριση με τα δένδρα. Γιατί, όμως, δεν κάνουν διάλογο μεταξύ τους τα δένδρα; Δεν το έχουν ανάγκη! Αν ήταν γεννημένα με το προσόν να κινούνται, να μετακινούνται, τότε κι αυτά θα είχαν αναπτύξει κωδικούς επικοινωνίας.
Διαβαστε ακομα: