Αιώνιο το θέμα. Ποια είναι η θέση της ομοφυλοφιλίας, της παιδεραστίας στην κοινωνία της αρχαίας Ελλάδος. Ό,τι παράγει η σκέψη βγαίνει στον αέρα. Πανεπιστημιακοί και μη λένε τα δικά τους, που βέβαια δεν είναι ίδια. Ο καθένας όπως το βλέπει. Όπως το σκέπτεται. Με τις εμμονές του ή με την ελευθερία του καθαρού του μυαλού. Κανείς δεν είναι σε θέση να μιλήσει ιστορικά. Δημοσιογραφικά. Ρεπορταζιακά. Όλοι στηρίζονται σε ”στοιχεία” με όχι μονοδιάστατη ερμηνεία. Έτσι, λοιπόν, τα συμπεράσματα είναι αμφισβητήσιμα, αν δεν είναι εκβιαστικά.
Μια κουβέντα σοβαρή, με την οποία σχεδόν θα συμφωνούσε κανείς, είναι ότι δεν αξίζει τον κόπο να πέφτει τόση έρευνα και μελέτη γι’ αυτό το συγκεκριμένο ζήτημα. Να, όμως, που δεν έχουν σταματήσει να γράφονται βιβλία για το αν τον έπαιρναν ή όχι οι αρχαίοι Έλληνες. Πιο σωστά το ερώτημα τοποθετείται ως εξής: Αν το έκαναν μεταξύ τους οι άντρες, όχι αν τον έπαιρναν οι πρόγονοί μας, αν πράγματι είμαστε συνέχεια τους. Αν τον έπαιρναν, αλλά κι αν τον έδιναν. Δεν στέκεται μόνο το αν το έδιναν, βεβαίως σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό σε σύγκριση της ύπαρξης της ομοφυλοφιλίας σήμερα,
Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε στα ίδια χώματα που εκείνοι, οι αρχαίοι μεγαλούργησαν πνευματικά, πολιτιστικά. Με την ευκαιρία, ένα κείμενο του Νίκου Καραγιαννίδη,
ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ, ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Τον έπαιρναν οι αρχαίοι Έλληνες ή δεν τον έπαιρναν. Ερώτημα που τιθέμενο θεωρείται θεμιτό και νομιμοποιεί ηθικά και ιστορικά τους πάντες, όμως, όχι και τους σύγχρονους Έλληνες.
Προκλητικό και ολότελα υποκριτικό να βγαίνουν κάποιοι περίεργοι των Ελλήνων για να μας πουν ότι δεν ξεκωλιαζόντουσαν οι αρχαίοι Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Μεγαρείς, Θηβαίοι, Ηλείοι κ.α. Ότι δεν φλέρταραν άνδρες με άνδρες, ότι ομοφυλόφιλία και παιδεραστία ήταν καταδικαστέες.
Πρώτον, ο Νεοέλλην συνολικά κρινόμενος δεν γνωρίζει, ούτε και ενδιαφέρεται για τον ευλογημένο λαό της αρχαίας Ελλάδος περισσότερο απ’ όσο ο μέσος παγκόσμιος πολίτης. Αυτό σημαίνει ότι ο κάτοικος της Ελλάδος τους τελευταίους δύο αιώνες χαρακτηρίζεται από έναν καθόλου τιμητικό σταρχιδισμό για το ανεπανάληπτο μεγαλείο της μάνας του σύγχρονου πολιτισμού.
Δεύτερον, επειδή με λένε Νώντα Μπουρδόπουλο, αυτό δεν στοιχειοθετεί ότι είμαι υιός ή μπάσταρδος, συγγενής, μακρινός ή φυλετικά όμοιος με τον κάθε Μπουρδόπουλο εντός, εκτός Ελλάδος, του σήμερα, του πριν από 5 και 25 αιώνες. Επειδή ο Μπουρδόπουλος και ο Μπουρδοξύδης ζουν στον ίδιο τόπο με τους αρχαίους Έλληνες, τούτο ως γεγονός δεν αποδεικνύει ότι είναι απόγονοί τους.
Η Ιστορία γράφεται με αίμα, αλλά και με γενετήσιο σπέρμα. Πέφτει γαμήσι. Και αλλάζουν τα αίματα, και μπερδεύονται οι ράτσες. Η ατέλειωτη μαλακία είναι να πεις ότι οι Ιταλοί είναι απόγονοι των Ρωμαίων, λες και οι αρκουδιάρηδες που μπούκαραν στη Ρώμη και την ξεπάτωσαν, κατακτητές αυτοί, δεν πηδούσαν για αιώνες παρά μόνον αρκουδιάρισσες. Όπως οι Εβραίοι που λόγω θρησκείας και πατρίδος, παντρεύονται μονάχα με εβραϊκό ταίρι.
Ούτε επίσης οι σημερινοί Γάλλοι έχουν σχέση με τους αρχαίους Γαλάτες. Οι γραφικοί ελληνολάτρες χρήσιμο θα ήταν να προβληματιστούν γιατί οι σημερινοί Έλληνες δεν μοιάζουν καν, σωματικά και πολιτιστικά, με τους αρχαίους Έλληνες, αυτόν τον σούπερ αρχιδάτο λαό, και μετά Χριστόν δείχνουν μεγαλύτερη «συγγένεια» με τους κοντοπόδαρους Αλβανούς. Και το άλλο, ότι κάνουν το μαύρο, άσπρο.
Μην το ρίξουμε στα ανέκδοτα. Η αλήθεια είναι ότι στις αρχαίες πολιτισμένες κοινωνίες η ομοφυλοφιλία κυριαρχούσε. Θριάμβευε η καψούρα, η λαγνεία για τον έφηβο, όσο κι αν θέλουνε να την ωραιοποιήσουν, να την απενοχοποιήσουν, μέχρι να την εξαφανίσουν ορισμένοι που εμπορεύονται την ελληνολατρεία. Και στους Έλληνες και στους Μήδους, στους Φοίνικες, στους Πέρσες, στους λαούς που ξέφυγαν από τον «βαρβαρισμό» και κοινωνικά απελευθερώθηκαν με την οικονομική τους πρόοδο, η ομοφυλοφιλία έγινε «θεσμός».
Διάβασα για τον Άγγλο ιστορικό που αναφέρεται στην ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα. Γνωστά πράγματα, δηλαδή. Και ξεκάθαρα για όσους δεν είναι πνευματικά φρικιά, δηλαδή δεν αντιλαμβάνονται τα αυτονόητα με βάση τα αρχαία κείμενα. Αδιαφορώ στο τι υποστηρίζουν και ο Άγγλος και όλοι οι προφεσόροι της γης. Αυτή είναι η πρέπουσα ελληνική θέση. Αδιαφορούμε. Ας μας κατηγορήσουν πως κάνουμε το κορόιδο.
Άστονα τον μαλάκα τον Άγγλο να γράφει ό,τι γουστάρει. Γιατί να τον πάω κόντρα; Εκτός κι αν γουστάρω να τον ρεκλαμάρω. Είμαι Έλληνας, είμαι προνομιούχος στην Ιστορία. Σε θέση περίοπτη. Είμαι Έλλην, αν υπάρχουν σήμερα Έλληνες. Αράζω, λοιπόν, στον Όλυμπο και το παίζω τσομπανόσκυλο αδιαφορώντας για το ζαγάρι απέναντι μου. Σιγά τώρα. Μαντρόσκυλο εγώ, και η μάντρα μου είναι οίκος ευγενών, ποιητών και φιλοσόφων, και θα ταραχθώ επειδή μου γαβγίζει ένα κοπρόσκυλο
Διαβαστε ακομα: