Αυτό μου συμβαίνει για πρώτη φορά. Ποτέ άλλοτε καλοκαίρι δεν μου την έπεσαν κάτι αόρατα μαμουνάκια. Που τσιμπάνε τα κερατούκλικα. Ρε, τι είναι τούτο, είπα στην αρχή, πριν καταλάβω τι ακριβώς συνέβαινε. Ένα τρομερό τσίμπημα στην πατούσα κι εγώ έψαχνα και δεν έβρισκα, δεν έβλεπα ποιος διάολος είναι ο εχθρός.
Και στην πλάτη. Γυμνός γυρίζω το καλοκαίρι κι αν καθίσω κάπου, έρχονται και κάθονται στην πλάτη συνήθως, ιδιαίτερα όπου είμαι ιδρωμένος. Η ζέστη τα μαζεύει επάνω μου. Και θες συνεχώς ξύσιμο, και για να σβήσεις τη φαγούρα και να διώξεις τα αόρατα στο μάτι έντομα…
Δεν δέχτηκα ποτέ ότι ο Θεός έφτιαξε τα πάντα. Ακόμα και τα μαμούνια! Είμαι της σκέψης ότι πολλά πλάσματα γίνονται μόνα τους. Μην πω ότι όλα, άνθρωποι και ζώα, είναι δημιουργήματα της φύσης.
Έρχομαι να συμφωνήσω με επιστημονικές θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες πολλά ερπετά έσκασαν μύτη μετά από τις υψηλές θερμοκρασίες που εμφανίστηκαν στη γη πριν κάποια εκατομμύρια χρόνια. Με την ευκαιρία να προσθέσω το εξής που μου είχε πει κάποιος ιδιαίτερα θρησκόληπτος. ”Μην ασχολείσαι με τις κλιματικές αλλαγές και την δήθεν καταστροφή του περιβάλλοντος… Ανοησίες”.
Στη γη έγιναν τρομακτικές αλλαγές κι αυτές διαμόρφωσαν τα πράγματα όπως τα ξέρουνε σήμερα. Κι όλα τα φοβερά έγιναν σε εποχές που δεν υπήρχε ηλεκτρισμός, διοξείδια του άνθρακα και βιομηχανικοί ρύποι, τοξικά απόβλητα και σία
Διαβαστε ακομα: