Δεν είχαν άδεια, λέει, άρα είναι παράνομοι και αιρετικοί αυτοί που παρουσιάζονται ως πιστοί και θαυματοποιοί. Αστεία πράγματα, για να μη το χοντρύνουμε. Ο πιστός είναι πιστός, δηλαδή ένας φουκαράς που τη βρίσκει μ’ αυτήν ή την άλλη πίστη. Ποιος είσαι εσύ που θα του πεις ότι είναι αιρετικός και άπιστος, και παράνομος, και έξω από τον… ίσιο δρόμο.

Όταν μιλάμε για πίστη δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχει μόνο η τύφλα. Μόνο. Έχεις τύφλα, βλέπεις το θαύμα. Αν δεν έχεις τύφλα, δηλαδή δεν έχεις πίστη και θαύμα να γίνει – λέμε τώρα… – δεν το βλέπεις και δεν το αισθάνεσαι το έργο. Δακρύζει η εικόνα του αγίου, και δεν βλέπεις ούτε μια σταγόνα. Γιατί; Δεν θέλει ερώτημα. Δεν είσαι πιστός.

Έχει άδεια το μαγαζί; Τότε κι εσύ κανονικός πιστός είσαι. Δεν έχει άδεια το παραμάγαζο; Είναι αιρετικοί οι πιστοί του. Παρακάτω. Δεν έχει παρακάτω. Τι, δηλαδή; Να κάνουμε διάλογο με τον πιστό; Να μιλήσουμε περί πίστεως με… λογική;