Λείπουν οι αντρικές φωνές. Οι ελληνικές, οι γνήσιες φωνές. Λείπουν αυτοί που θα μας πουν ποιοι είμαστε. Αυτοί που θα μας θυμίσουν ποιοι πραγματικά είμαστε, ότι δεν είμαστε κάποιοι άλλοι που δεν ξέρουμε τι δέρμα φοράνε.
Διαβάζεις τι λέει ο συγγραφέας Διονύση Χαριτόπουλου, και αέρας φρέσκος και καθαρός, σε κυκλώνει. Και τότε παίρνεις πρέφα πιο έντονα ότι κυκλοφορούμε ανάμεσα σε σκατάδες. Σε βοθράδες. Φωνές φτηνές και ψεύτικες ζώνουν τον κόσμο, από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, τα κόμματα και το παπαδαριό.
Τι σ’ ενοχλεί περισσότερο στη σημερινή Ελλάδα, ήταν η δημοσιογραφική ερώτηση και ο Χαριτόπουλος που υπογράφει το ”αντάρτικο” βιβλίο ” Οι Άτακτοι”- κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα – είπε πολλά με λίγες λέξεις, βαρειές και σταράτες.
“Αν εξαιρέσω το οικονομικό βούλιαγμα που περάσαμε τα τελευταία χρόνια, μας βρίσκω ανθρώπους κανονικούς. Με τα συν και τα πλην μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παπαριά από τη φράση “Αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται”. Παντού γίνονται. Απολύτως τα ίδια. Αυτός είναι ο κόσμος μας. Άσε που μας βρίσκω προνομιούχους σε σύγκριση με τους περισσότερους λαούς, αφού ζούμε σ’ έναν από τους τελευταίους παράδεισους της Γης. Σε μία πανέμορφη μεσογειακή χώρα, και όχι βαλκανική, όπως λένε οι αστοιχείωτοι και οι χολερικοί, που η ζωή είναι ακόμα στα ανθρώπινα μέτρα”.
Ένα τελευταίο του Διονύση Χαριτόπουλου για τους σημερινούς Έλληνες: “Δεν είμαστε οι χειρότεροι, ούτε οι καλύτεροι. Είμαστε αυτοί που είμαστε κι εμένα μου αρέσουμε”.
Διαβαστε ακομα: