Τσικνοπέμπτη. Η τσίκνα της Πέμπτης. Αυτό είναι το έθιμο. Να μυρίσει ο τόπος ψημένο κρέας. Και για να το καταλάβει καλά ο καθένας το κρέας να έχει λίπος, να τσικνίσει η ατμόσφαιρα.
Τι θα πει θρησκεία; Όχι αυτό, μη εκείνο, απαγορεύεται και επιβάλλεται το ένα και το άλλο. Αυτό είναι θρησκεία. Και επειδή είναι μάγκες οι κατασκευαστές της θρησκείας, και επειδή απευθυνόντουσαν στους αληταράδες τους ανθρώπους, δεν τους είχαν μόνο στα Ου και τα Μη, γιατί τότε δεν θα τους κάνανε ζάφτι. Θα χάνανε πιστούς. Η πονηριά είναι να επιτρέπεις στον άλλον κάπου να ξεσαλώσει. Να, γιατί κάνουν τα στραβά μάτια και αφήνουν λυτά τα λουριά, όμως μέσα στα πλαίσια και στο όνομα της θρησκείας. Πάντα.
Τσικνοπέμπτη. Καθαρός ειδωλολατρισμός. Κι όμως ο χριστιανός είπε ”Εμείς είμαστε το καλό, το κακό είναι οι ειδωλολάτρες”. Το απόλυτο ψέμα. Δεν υπάρχει πιο ειδωλολατρική θρησκεία από τον χριστιανισμό, ο οποίος όπως όλες οι θρησκείες έτσι κι αυτός αντικατέστησε, υιοθέτησε έθιμα των καταργημένων και… καταδικασμένων δογμάτων.
Έτσι και με την Τσικνοπέμπτη. Μ’ άλλο στυλ είναι η στην πραγματικότητα συνέχεια των Διονυσίων, της μεγάλης εορτής των αρχαίων Ελλήνων, που κι αυτοί την τσούρνεψαν. Κωλομπάρεψαν τη γιορτή από σχετική προηγούμενη του Δωδεκάθεου θρησκείας.