Ξύπνησα το πρωϊ και τι βλέπω, δικέ μου. Να με περιμένει μια αγκαλιά γλυκειά, γλυκύτατη. Μην πάει σφαίρα το μυαλό σε γυναίκα. Αστοχία. Σύμφωνοι, μοναδικό και αχόρταγο πράμα η επαφή με το γυναικείο κορμί, όμως η φτιάξη μας έχει ανάγκη και από άλλες ζεστές και ηδονικές αγκαλιές. Λέω γι’ αυτήν που σου χαρίζει η αλήθεια του αληθινού θεού. του ήλιου. Ακριβώς.
Από το χάραγμα φαινόταν καθαρά ότι η μέρα έδειξε ότι ήθελε να σε αγκαλιάσει ο θεός. Να σε περιμένει να βγεις έξω από το σπίτι χωρίς έγνοιες. Να αγιάσει το αίμα που κυκλοφορεί μέσα σου, να δώσει ηθικό στο πνεύμα σου. Οκεϋ, δεν έχουμε τα λεφτά που είχαμε, όσα είχαμε. Κι αυτά τα όσα είχαμε ήταν περισσότερα απ’ αυτά που σήμερα έχουμε στην τσέπη.
Είναι αυτός λόγος να μη χαρούμε το δώρο που μας κάνει ο τόπος μας, όχι το κράτος μας, όχι τα κόμματά μας, όχι οι γείτονες, οι συμπολίτες μας; Ναι, ρε, ζούμε στον πιο ευλογημένο τόπο. Σε κανένα άλλο μέρος της γης ο ήλιος δεν σαλεύει τα ζώπυρα σου, όπως σ’ αυτή τη γωνιά της Μεσογείου. Ακριβώς. Μόνο στην Ελλάδα ο ήλιος κάνει σπέσιαλ σέρβις, μοιράζει μαγεία με το φως και τη θέρμη του.
Διαβαστε ακομα: