Διαζύγια. Πολλά διαζύγια, περισσότερα όσο περνάνε τα χρόνια. Να, όμως, που σχεδόν όλοι όσοι χωρίζουν, άνδρες και γυναίκες, ξαναπαντρεύονται. Ξανακάνουν οικογένεια. Τι σημαίνει αυτό; Πρώτον, ότι περνάνε κρίση οι ανθρώπινες σχέσεις, ιδιαίτερα οι συζυγικές, και δεύτερον, ότι η οικογένεια είναι αθάνατη.
Αυτά επιφανειακά. Να ξύσουμε λίγο παραμέσα το πράμα. Δεν παντρεύεται ο άνθρωπος με σκοπό συνειδητά να κάνει οικογένεια. Αν ήταν αυτός ο κύριος λόγος του γάμου, τότε δεν θα κατέληγε στο διαζύγιο.
Για να κάνει οικογένεια παντρεύεται ο άνθρωπος (!), αλλά δεν το ξέρει!!! Και ιδιαίτερα η γυναίκα, που περισσότερο από τον άνδρα θέλει τον γάμο, δεν το κάνει για το στεφάνι, αλλά επειδή θέλει να γίνει μητέρα. Γίνεται μαμά και χωρίς γαμπρό, παπά και κουμπάρο, αλλά θέλει το παιδί της νόμιμο και αποδεκτό στην κοινωνία. Και να μη κακοχαρακτηριστεί η ίδια ως άγαμη μαμά.
Ο Αδάμ και η Εύα δεν ξέρανε τίποτα για οικογένεια. Ούτε ο παππούς ο οποίος τους έπλασε κατά τας γραφάς, τους μίλησε περί γάμου και οικογένειας. Για κάμποσα εκατομμύρια χρόνια η οικογένεια ήταν άγνωστο κόλπο. Μόνο όταν τα δίποδα φύγανε από τις σπηλιές και τις κουφάλες των δένδρων, όπου ζούσαν όμοια θηρία, και έφτιαξαν τις πρώτες ψιλοκοινωνίες, γεννήθηκε η ανάγκη πρώτα να ζευγαρώσουν και μετά να κρατάνε κοντά τους τα μούλικα που γεννούσαν.
Πρώτα, λοιπόν, ο άνθρωπος έγινε, υποχρεώθηκε να εξελιχθεί σε κοινωνικό ζώο, και μετά συμβιβάστηκε με το ιστορικά πρώτο θεσμικό του δεδομένο. Την αγία και αθάνατη οικογένεια. Που δεν θα πεθάνει ποτέ. Αυτό που υπάρχει χιλιάδες χρόνια δεν πεθαίνει. Πώς να πεθάνει αυτό που ζει χιλιάδες χρόνια, και δεν είναι τυχαίο, είναι αναγκαίο;
Διαβαστε ακομα: