Ξύπνησα χθες πρωί και ρίχνω μια πρώτη ματιά από το παράθυρο. Μετά από δυο μέρες χιονόπτωση ολόγυρα ο τόπος ήταν πια διαφορετικός. Με το που έσκασε πάνω από το βουνό, αμέσως άρχισε δουλειά. Μέχρι το μεσημέρι άλλη η εικόνα μου πίσω από το παράθυρο… Το χιόνι είχε αρχίσει να λοιώνει.
Ο γίγαντας ο ήλιος. Ποιος άλλος! Ο πιο πεθυμητός επισκέπτης μετά τον χιονιά. Όποια ασπράδα ράντιζε με τις ακτίνες του την εξαφάνιζε. Το απογευματάκι, όταν τέλειωσε το μεροκάματο του ο βασιλιάς ήλιος, ο θεός ήλιος είχε κιόλας στεγνώσει πολλά κομμάτια άσφαλτου και σημεία στο χώμα.
Κάποτε θα πεθάνει και ο ήλιος. Το ‘χουν σίγουρο. Θεός είναι, αληθινός αυτός, αλλά όπως και οι ψεύτικοι θεοί της Ιστορίας, έχει ημερομηνία λήξεως. Υπολογίζεται πως θα αντέξει ακόμα 4 με 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Μέχρι τότε θα κρατήσουν οι καβάτζες του σε ενεργειακές ύλες.
Διαβαστε ακομα: