Μορφή πασίγνωστη. Φυσιογνωμία έντονη και παρεμβατική στη σημερινή Ελλάδα. Και αξία, η οποία κατέδειξε την κλάση της εδώ και πολλαααααά χρόνια. Λευτέρης Παπαδοπουλος. Περισσότερα από 1.200 τραγούδια. Ποιοτικά και πιασιάρικα. Στίχοι που μοιάζουν με ποίηση, που είναι ποίηση. Που κάτι λένε, έχουν ουσία. Δεν είναι τραγουδάκια αέρα πατέρα που αντέχουν μόλις μια εβδομάδα και στηρίζονται μόνο στην ομοιοκαταληξία…, μαχαίρι, αστέρι, περιστέρι, νυχτέρι, ασκέρι.
Ποια χέρια πήραν τα κεριά
κι ήρθε ξανά το βράδυ
και δεν μπορεί η παρηγοριά
να μ΄εύρει στο σκοτάδι
Αυτά τα χέρια είναι δικά σου
Και τα ‘χεις στείλει για να με δικάσουν.
Είναι μαχαίρια που ΄χουν τ’ όνομα σου
αυτά τα χέρια, τα χέρια τα δικά σου.
Ποια χέρια γίνανε σπαθιά
Χριστέ και Παναγιά μου
κι από το στήθος μου βαθιά
θα κόψουν την καρδιά μου;
Κομμάτι κοπής και μαστοριάς του Παπαδόπουλου. Είχε βρει το κολάι που λέμε και σκάρωνε στίχους που κάνανε κλικ στον συνθέτη και δίνανε στον τραγουδιστή την ευκαιρία να κάνει σουξέ. Το ”Αυτά τα Χέρια” είναι ένα από τα αμέτρητα του Παπαδόπουλου που μελοποίησε ο Δήμος Μούτσης και τραγούδησε ο Μανώλης Μητσιάς. Γράφτηκε το 1971.
Μικρασιατικής καταγωγής ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, πατέρας πρόσφυγας από την Προύσα, μάνα από το Νοβοροσίσκ της Ρωσίας. Από φοιτητής της νομικής μπήκε στη δημοσιογραφία, πρώτα την αθλητική, διότι ήταν ΑΕΚτζής, και πολύ γρήγορα βρήκε μόνος του το δρόμο να γράφει στίχους. Όλοι οι συνθέτες έντυσαν με μουσικοί δικά του τραγούδια. Ατέλειωτη η λίστα τραγουδιστών και ηθοποιών που τον τραγούδησαν.
Δεν καπελώνει η στιχουργική του δραστηριότητα τον δημοσιογράφο Λευτέρη Παπαδόπουλο. Στην εφημερίδα Τα Νέα έχει γράψει αγγέλους. Έκανε δημοσιογραφικές αποστολές και υπέγραψε μνημειώδη ρεπορτάζ. Χωρίς υπερβολή ο Παπαδόπουλος είναι πρόσωπο ιστορικό στην Ελλάδα, μέγεθος δημοσιογραφικό και το ειδικό βάρος του φάνηκε πριν την μεταπολίτευση. Γεννήθηκε το 1935, σα σήμερα 14 Νοεμβρίου.
Διαβαστε ακομα: