‘Όλο μου το σώμα πονεί από ερωτική επιθυμία… ” της έγραψε σ’ ένα γράμμα του, πριν την παντρευτεί. Στην γεννημένη από μάνα Γαλλίδα Μαρώ Ζάννου, παντρεμένη στην Αθήνα και μητέρα δυο κοριτσιών. Γιατί η κουβέντα για την δεύτερη σύζυγο του ποιητή Γιώργου Σεφέρη (1990- 1971), την Μαρώ, δυο χρόνια μεγαλύτερη του, την οποία γνώρισε στα 38 της και η οποία πέθανε το 2000, σε ηλικία 102 ετών;
Το 1963, σα σήμερα 24 Οκτωβρίου ανακοινώνεται από την σουηδική βασιλική Ακαδημία επιστημών ότι το Νόμπελ Λογοτεχνίας απονέμεται στον Έλληνα ποιητή Γιώργο Σεφέρη. Η Μαρώ πίεζε τον σύζυγο της (φώτο) να μη δεχθεί την κορυφαία διάκριση, το Νόμπελ με το οποίο βραβεύονται κάθε χρόνο άνθρωποι της τέχνης και της επιστήμης. Τελικά, ο ποιητής μετά από δυο μήνες πήγε στην Στοκχόλμη και στην ειδική τελετή παρέλαβε το βραβείο από τα χέρια του βασιλιά της Σουηδίας.
Δεν ήταν μόνο η σύζυγος του Σεφέρη. Από κοντά και το λεγόμενο ”συγκρότημα”, οι εφημερίδες Νέα και Βήμα, ιδιοκτησίας Λαμπράκη, που είχαν φανερό και παρασκηνιακό λόγο περισσότερο σε θέματα πνευματικά και καλλιτεχνικά, παρά πολιτικής παρέμβασης στον κομματικό δημόσιο βίο. Και η ”αυλή” Λαμπράκη ζητούσε ένα ηχηρό ”Όχι” από τον Σεφέρη στο παραδοσιακό βραβείο Νόμπελ, στη μνήμη του ανέραστου και άγαμου Άλφρεντ Νομπέλ (1833- 1896), επιχειρηματία που εμπορεύθηκε εκρηκτικές ύλες και πλούτισε.
Να, ένα ποίημα του νομπελίστα Γιώργου Σεφλέρη:
Χωρὶς χρῶμα, χωρὶς σῶμα
τούτη ἡ ἀγάπη ποὺ πηγαίνει
σκορπισμένη, μαζεμένη,
σκορπισμένη πάλι-πάλι,
κι ὅμως σφύζει κι ὅμως πάλλει
στὴ δαγκωματιὰ τοῦ μήλου
στὴ χαραγματιὰ τοῦ σύκου
σ᾿ ἕνα βυσσινὶ κεράσι
σὲ μιὰ ρώγα ἀπὸ ροδίτη
τόση ἀνάερη Ἀφροδίτη,
θὰ διψάσει θὰ κεράσει
ἕνα στόμα κι ἄλλο στόμα
χωρὶς χρῶμα, χωρὶς σῶμα.
τούτη ἡ ἀγάπη ποὺ πηγαίνει
σκορπισμένη, μαζεμένη,
σκορπισμένη πάλι-πάλι,
κι ὅμως σφύζει κι ὅμως πάλλει
στὴ δαγκωματιὰ τοῦ μήλου
στὴ χαραγματιὰ τοῦ σύκου
σ᾿ ἕνα βυσσινὶ κεράσι
σὲ μιὰ ρώγα ἀπὸ ροδίτη
τόση ἀνάερη Ἀφροδίτη,
θὰ διψάσει θὰ κεράσει
ἕνα στόμα κι ἄλλο στόμα
χωρὶς χρῶμα, χωρὶς σῶμα.
Διαβαστε ακομα: