ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ
Αυτό το “Μάρθα κλάψα” της κόλλησε από όλες αυτές τις απίστευτες μελό β΄ διαλογής ταινίες που έπαιξε. Θεωρείται “σύμβολο” της δυστυχισμένης γυναίκας του ελληνικού σινεμά, καθώς ταυτίστηκε με τους δακρύβρεχτους ρόλους, σε βαθμό, που ακόμα και σήμερα, όταν κάποιος θέλει να πει μια γυναίκα κλαψιάρα την αποκαλεί Μάρθα Βούρτση.
Και ενώ όλος ο κόσμος την είχε ταυτίσει με την βασανισμένη, την πονεμένη και την δυστυχισμένη γυναίκα, στην ζωή της η Μάρθα Βούρτση ήταν εντελώς το αντίθετο. Την γλέντησε την ζωή της, την ευχαριστήθηκε και σήμερα (84 ετών), φαίνεται πως έζησε μια υπέροχη ζωή, με γλέντια και έρωτες.
Εμφανίστηκε σε αρκετές ταινίες ερμηνεύοντας κυρίως δραματικούς ρόλους στα λεγόμενα “μελό” της εποχής, (Απόκληροι της κοινωνίας, Καρδιά μου πάψε να πονάς, Με πόνο και με δάκρυα, Κάθε καημός και δάκρυ, Είμαι μια δυστυχισμένη, Φεύγω με πίκρα στα ξένα, Τα δάκρυά μου είναι καυτά, Η δική σου μοίρα με σέρνει, Το φυλακτό της μάνας, Περιφρόνα με, γλυκιά μου κ.α.). Πολλές τέτοιες ταινίες. Πάρα πολλές. Το 1964 – μέσα σε ένα χρόνο – για να φανταστείτε, έκανε 11 τέτοιες ταινίες. Φτηνοπαραγωγές που οι περισσότερες δεν έβγαιναν καν στους καλούς κινηματογράφους της Αθήνας, γι’ αυτό τις έλεγαν Β’ προβολής.
Η Μάρθα Βούρτση γεννήθηκε στην Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 1937 από μητέρα ζωγράφο και πατέρα μαέστρο- από τους ιδρυτές της Λυρικής σκηνής το 1942. Ήρθαν στην Αθήνα από την Οδησσό και η μικρή αν και ήταν σε καλλιτεχνικό περιβάλλον έλαβε αυστηρή ρωσική ανατροφή. Η ίδια ανακάλυψε από νωρίς το υποκριτικό της ταλέντο και όταν τελείωσε το σχολείο γράφτηκε στη σχολή του θεάτρου Τέχνης- Καρόλου Κουν. Πριν ακόμα ολοκληρώσει τις σπουδές της, έκανε το ντεμπούτο της στο θέατρο, στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη. Το 1958 πραγματοποίησε την επίσημη πρώτη επαγγελματική της εμφάνιση στο σανίδι στην παράσταση «Λοκαντιέρα». Έκτοτε ακολούθησε μια πλούσια θεατρική πορεία, που περιλαμβάνει όλα τα είδη του θεάτρου. Η Μάρθα Βούρτση έχει παίξει αρχαίο θέατρο, κλασικό, σύγχρονο, μιούζικαλ, ηθογραφία ακόμα και επιθεώρηση. Εκτός από υποκριτικό ταλέντο είχε και καλή φωνή.
Και τώρα όλοι αναρωτιόμαστε, μετά από όλη αυτή την ανατροφή, το περιβάλλον, τις σπουδές στο θέατρο Τέχνης και τα πρώτα της βήματα με Αριστοφάνη και Γκολντόνι, πως βρέθηκε να παίζει σ’ αυτές τις άθλιες, χωρίς καμία καλλιτεχνική αξία φτηνοπαραγωγές και να γίνει η βασίλισσα του μελό; Ένας παλιός ηθοποιός μου είπε:
Η συνέχεια εδώ:…nikosonline.gr