Έγραψε κάποιος ότι η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη είναι εκτός εποχής σήμερα. Δεν παίζεται από τα ραδιόφωνα, δεν τραγουδιέται, όπως παλιά. Μια άποψη, που δεν απέχει της πραγματικότητας, άλλωστε ο άνθρωπος που την εξέφρασε δεν είναι κακόπιστος, απεναντίας αναγνωρίζει την αξία του Θεοδωράκη. Και τη διαχρονική φρεσκάδα της μουσικής του.
Τη δημιουργία Θεοδωράκη τη λέω μουσική Θεοδωράκη. Δεν χαρακτηρίζω τα τραγούδια του επαναστατικά, λαϊκά, πολιτικά, θούρια, πως μοιάζουν άλλα με εμβατήρια, άλλα με ψαλμωδίες. Ούτε θα πω ότι είναι και ερωτικός, και ρομαντικός ο Θεοδωράκης. Λέω ότι αυτή είναι η μουσική Θεοδωράκη. Το ίδιο λέω για τη μουσική Χατζιδάκη, Σοπέν, Μπραμς, Τσιτσάνη κ.α. Στη με τον άλλον μεγάλο, τον Μάνο Χατζηδάκι.
Η μεγάλη μουσική δεν τη λες ξεπερασμένη. Εκτός εποχής. Δεν κατάλαβα. Γιατί είναι ξεπερασμένος ο Μίκης κι όχι η εποχή μας; Γιατί να ”φταίει” ο Μίκης κι όχι η εποχή μας και ο κόσμος που ακούει μπασταρδεμένα πράγματα, σκουπίδια, που τα λένε ”οι νέες τάσεις” της μουσικής.
Στη μόδα δεν είναι ο Θεοδωράκης, είναι άλλα ακούσματα. Στα τέτοια μου, και με το μπαρδόν. Δεν απαξιώνεται ο Θεοδωράκης, ο κόσμος μειώνεται αν προτιμά άδεια μουσική, τραγούδια όπου κυριαρχούν τα κρουστά, το τύμπανο.
Διαβαστε ακομα: