Το 1944 ο Μίκης Θεοδωράκης οργανώνεται στο ΚΚΕ. Πριν, δηλαδή, συμπληρώσει τα 20 του χρόνια μπήκε στο κόμμα, σε εποχή ταραγμένη, μπερδεμένη. Το ’χε από πιτσιρικάς το μικρόβιο. Είναι, όμως, γεννημένος καλλιτέχνης. Ψυχή καλλιτεχνική, γέννημα δημιουργικό, άρα ακατάλληλο να τσουβαλιαστεί σε χώρους ανελευθερίας και να πειθαρχεί στο σκότος. Αυτό είναι το κόμμα, και ό,τι άλλο οργανωμένο το οποίο εμπορεύεται ιδεολογία, πολιτική ή θρησκευτική. Το κάθε δόγμα της όποιας… αληθινής πίστης.
Μετά από τέσσερα χρόνια, το 1949, έγινε η πρώτη ρήξη του Μίκη Θεοδωράκη με το κόμμα, όταν αυτός διαχωρίζει τη θέση του από την 6η ολομέλεια του ΚΚΕ.
Πριν το θάνατο του ο Μίκης γνωστοποίησε στον γραμματέα του ΚΚΕ την επιθυμία του να πεθάνει ως κομουνιστής. Για σιγά, ρε, Μίκη! Με ποιο δικαίωμα ταυτίζεσαι με κάποιο κόμμα; Με ποιο δικαίωμα ευλογείς κάποια πολιτική, πιο σωστά κομματική παράταξη, ακόμα πιο σωστλα ένα κομματικό μαγαζί, όταν ανήκει σ’ όλους τους Έλληνες το χάρισμα σου, το ταλέντο σου, που στο φινάλε δεν είναι δικό του. Σου δόθηκε με τη γέννησή σου στις 29 Ιουλίου το 1925.
Αν, δηλαδή, ο Μίκης είχε γεννηθεί στην Ρουμανία ή την Βουλγαρία, θα έστελνε το γράμμα στο ΚΚ της Ρουμανίας ή της Βουλγαρίας, που από τη ντροπή του άλλαξε ονομασία και δεν λεγεται κομουνιστικό;
Αν δεν είχε γεννηθεί ο Μίκης Θεοδωράκης, θα ήταν σα να μην υπήρξε ποτέ ο Παρθενώνας στη μεταπολεμική Ελλάδα. Σύμφωνοι, για τους περισσότερους σημερινούς Έλληνες είναι αδιάφορο αν υπάρχει στην Ακρόπολη ο Παρθενών της αρχαίας Ελλάδας.
Πέθανε ο μέγιστος καλλιτέχνης Μίκης και θα σηκώσουν το φέρετρό του οι οργανωμένοι, οι κομματικοί αριστεροί. Τι υποκρισία. Η τσογλαναρία της αριστεράς, δίχως ίχνος απολογητικής διάθεσης, θα κλάψει για την απώλεια του γίγαντα.
Το 1975 η ΚΝΕ, η οργάνωση νεολαίας του ΚΚΕ φόρα παρτίδα παίρνει θέση: ”Θάνατος στον Θεοδωράκη!” Μετά από τρία χρόνια, το 1978, με το ΚΚΕ ο Μίκης Θεοδωράκης είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, και τη σιωπηλή αποδοκιμασία της ΚΝΕ.
Αυτά είναι τα πολιτικά ή κομματικά ρεμάλια, αριστερά, κεντρώα, δεξιά, που μιλάνε στον κοσμάκη για ιδεώδη και οράματα και του υπόσχονται καλύτερες μέρες, όχι διότι είναι ικανοί και αξιόπιστοι αλλά…ιδεολόγοι. Τα διπλώματα και οι εμπειρίες ζωής είναι κλανιές, μετράει η κομματική ένταξη, αυτή αρκεί για να διεκδικήσει ο πολιτικός την κυβερνητική εξουσία.
Διαβαστε ακομα:
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑ ΜΟΝΟ ΩΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ
