Γεννήθηκε και πέθανε στις 29 Απριλίου, σα σήμερα. Σημαίνει κάτι αυτό ή να το αποδώσουμε σε σύμπτωση; Ποιητής, αποκαλούμενος ”ο Αλεξανδρινός”. Γεννήθηκε το 1863 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και σ’ αυτή την πόλη, με τη μεγάλη παράδοση ελληνισμού, πέθανε το 1933, από καρκίνο του λάρυγγα. Θεωρείται ο σπουδαιότερος ποιητής στον αιώνα του. Για την αξία του, την πρωτοποριακή και προσωπική του γραφή, δεν υπάρχει αμφισβήτηση από τους ομότεχνους του, χθεσινούς και σημερινούς. Λειτουργεί ένα δέος στην αποδοχή και κριτική για το έργο του.
Η ρήση του Κωνσταντίνου Κάβάφη ”Είμαι φυλετικός, όχι μόνο πατριώτης… ” είναι τελικά διαχρονικής σημασίας και έχει το νόημα της στην Ελλάδα της εποχής μας, η οποία περισσότερο από ποτέ ελληνοποιεί αλλοδαπούς. Χορηγεί ιθαγένεια σε ξένους, καταγωγής άλλων τόπων, άλλων φυλών. ”Είμαι φυλετικός, άρα κάτι περισσότερο από πολίτης και πατριώτης και ψηφοφόρος… ”.
Το ένατο παιδί μεγαλέμπορου είναι ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Με αφορμή την ημέρα γέννησης και θανάτου του, ένα ποίημα του:
Τα Άλογα του Αχιλλέως
Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο,
που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος,
άρχισαν τ’ άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως,
η φύσις των αθανατη την μάχη αγανακτούσε
για του θανάτου αυτό το έργον που θωρούσε.
Τίναζαν τα κεφάλια των και τες μακρυές χαίτες κουνούσαν,
την γη χτυπούσαν με τα πόδια, και θρηνούσαν
τον Πάτροκλο που ενοιώθανε άψυχο – αφανισμένο –
μια σάρκα τώρα ποταπή- το πνεύμα του χαμένο
ανυπεράσπιστο – χωρίς πνοή –
εις το μεγάλο Τίποτε επιστραμένο απ’ την ζωή.
Τα δάκρυα είδε ο Ζεύς των αθάνατων
αλόγων και λυπήθη. Στου Πηλέως τον γάμο
είπε «δεν έπρεπ’ έτσι άσκεπτα να κάμω,
καλλίτερα να μη σάς δείναμε άλογα μου
δυστυχισμένα! Τι γύρευατ’ εκεί χάμου
στην άθλια ανθρωπότητα που είναι το παίγνιον της μοίρας.
Σεις που ουδέ ο θάνατος φυλάγει, ουδέ το γήρας
πρόσκαιρες συμφορές σας τυραννούν. Στα βάσανα των
σας έμπλεξαν οι άνθρωποι». – Όμως τα δάκρυα των
για του θανάτου την παντοτινή
των συμφορών εχύνανε τα δύο τα ζώα τα ευγενή.
Διαβαστε ακομα: