Έγινε και αυτό. Στη Μεταπολίτευση μπήκε στη ζωή μας το δυτικό week end. Η επιπλέον αργία του Σαββάτου προέκυψε με τη μείωση των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας: από σαράντα δύο σε σαράντα. Έτσι καθιερώθηκε το πενθήμερο, πρώτα στον ιδιωτικό τομέα και αργότερα στον δημόσιο και στα σχολεία.

Ξαφνικά οι εργαζόμενοι βρέθηκαν με ολόκληρο διήμερο δικό τους. Οι ομαδικές αποδράσεις σε κοντινές περιοχές και νησιά έγιναν νέος τρόπος ζωής. Το αυτοκίνητο σύμβολο ελευθερίας και φυγής. Η ζήτηση για Ι.Χ. φούντωσε. Κάψα αγιάτρευτη. Κι επειδή τα όβολα δεν έφταναν για καινούργιο αμάξι αλλά υπήρχε ελπίδα, οι άνθρωποι πέσαν στα γραμμάτια. Υποθήκευαν κάμποσο από το δικό τους “αύριο” για φτηνό μεταχειρισμένο.

Τα παλιατζίδικα της Ευρώπης ξεφόρτωναν σαπάκια στις μάντρες της Συγγρού και άλλων πολυσύχναστων δρόμων.

Αυτοκίνητα καλομεταχειρισμένα, τρακαρισμένα, με γυρισμένα χιλιόμετρα που άξιζαν μόνο σαν παλιοσίδερα. Τα σουλούπωναν με σφυρί, στόκο και μπογιά για να τα μοσχοπουλήσουν στους ιθαγενείς. Πλάι στους μαντράδες, που “ο καλύτερος είχε σκοτώσει την μάνα του”, στεκόταν ο τοκογλύφος. Να “σπάσει” τα γραμμάτια επιτόπου σε ρευστό γιατί το αφεντικό είναι άρχοντας. Το βράδυ πρέπει να κάνει κατάθεση στα μπουζούκια.

Όλο και περισσότερα αυτοκίνητα μπαγκατέλες πλημμύριζαν τους ίδιους συφοριασμένους δρόμους. Οι οδηγοί ασφυκτιούσαν. Το μποτιλιάρισμα μέσα στην Αθήνα κατάντησε εφιάλτης. Ένας δεξιός φίλος του σάρκαζε την κατάσταση:

-Καταραμένη Δεξιά, τους έκανες όλους με αυτοκίνητο και δεν μπορώ εγώ να κυκλοφορήσω.

Ταλαιπωρία η έξοδος και ιδίως η επιστροφή των εκδρομέων του Σαββατοκύριακου. Ουρές χιλιομέτρων στη Μαλακάσα, στον Ισθμό, στην Κακιά Σκάλα.

Σε κάθε week end γινόταν αιματηρή μάχη στην άσφαλτο. Ανατριχιαστικά δυστυχήματα των οδηγών της “Κυριακής”, όπως έλεγαν τους ατζαμήδες φτωχοδιαβόλους. Όλη τη βδομάδα είχαν παρκαρισμένο το σαραβαλάκι τους για οικονομία. Το Σαββατοκύριακο έπαιρναν φόρα κι έβγαιναν κι όποιον πάρει ο Χάρος. Οι περισσότεροι γνώριζαν το αμάξι τους μόνο από μέσα: καθίσματα, καντράν λεβιέ, τιμόνι. Απ’ το παρμπρίζ και πέρα τους ήταν άγνωστο πως δουλεύει η μηχανή, η ανάρτηση, τι συμβαίνει στους τροχούς όταν στρίβουν ή φρενάρουν.

Κάθε Κυριακή βράδυ η τηλεόραση είχε κηδεία. Ανακοίνωνε τα αποτελέσματα των οδομαχιών κι οι παρουσιαστές μηρύκαζαν τον “Μολώχ της ασφάλτου”. Δεκάδες οι νεκροί και εκατοντάδες οι τραυματίες της εξόδου. Ένιωθες τυχερός που επέστρεψες ζωντανός.