Δεν μας ενδιαφέρει η προσωπική ζωή του ηθοποιού. Γιατί; Μας ενδιαφέρει ο ίδιος ο ηθοποιός, ο πολιτικός, ο αθλητής, ο πατριάρχης, ο κουρέας, ο δικηγόρος, ο υδραυλικός, ο δάσκαλος του σχολείου, ο δάσκαλος οδήγησης, ο οδοντίατρος, ο μπάτσος του τμήματος. Να πάμε και στην προσωπική ζωή του καλλιτέχνη ή του μανάβη της γειτονιάς, γιατί κάτι έχουν να μας πουν τα παιδικά τους χρόνια ή η συμπεριφορά στο γάμο τους.
Η περίπτωση η Audrey Hepburn . Ένα αδύνατο πλάσμα, μια σκιά γυναίκας. Κάτι πολύ περισσότερο από ωραία, όμως. Τα προσόντα της, όμως, τα φανερά και κρυφά προσόντα, εννοώ αυτά που φαίνονται κι εκείνα που δεν περνάνε στην οθόνη, την έκαναν πρωταγωνίστρια. Μόνον; Την επιτομή της σταρ. Μόνον; Το σύμβολο της μόδας. Μόνον; Το πρότυπο της κομψότητας.
Για ποιαν η κουβέντα; Την στέκα του μπιλιάρδου. Την άβυζη. Την υποψία γυναικείου κορμιού. Αν την αγκαλιάσει άνδρας. σίγουρα θα σκεφτεί πως θα έρθει σε επαφή με κούκλα ψεύτικη, καμιά ανάσα και μυρουδιά να ερεθίσει αρσενικό οργανισμό.
Η Ώντραιη Χέπμπορν είναι το πρόσωπο. Το αγγελικό πρόσωπο. Το αθώο, το αψεγάδιαστο, εντελώς. Το παιδικό, το κοριτσίστικο, όσα χρόνια και να περάσουν επάνω της. Είπαμε, η περίπτωση.
Κορίτσια με το φωτεινό πρόσωπο της Ώντραιη Χέπμπορν θα συναντήσεις στο μετρό, στο σουπερμάρκετ, στο πανεπιστήμιο, παντού. Πόσα, όμως, απ’ αυτά τα κορίτσια θα ήταν ικανά να υποστηρίξουν την αγιοσύνη του προσώπου τους στο σινεμά;
Διαβαστε ακομα: