Τελικά, ο πρώτος που χρησιμοποίησε ως επώνυμο τον χαρακτηρισμό «Πάριος» δεν είναι ο τραγουδιστής του έρωτα Γιάννης Βαρθακούρης που γεννήθηκε το 1946, αλλά ο λυρικός ποιητής Αρχίλοχος, ο γεννηθείς το …. 680 π.Χ. Πάριος. Η μεγαλύτερη, όμως, ομοιότητα μεταξύ των δύο είναι ότι ο Αρχίλοχος έκανε περίπου την ίδια δουλειά με τον Γιάννη (φώτο). Έγραφε και μελοποιούσε στίχους για να τους τραγουδά με τη λύρα του. Εξ ου και ο όρος λυρικός.
Υπάρχει και άλλη τρανταχτή ομοιότητα μεταξύ των δύο… Πάριων. Το ότι ο έρωτας έχει εξέχουσα σημασία στη θεματική και των δύο, αν και με μικρές διαφορές. Ο Αρχίλοχος παρουσιάζει τον έρωτα σαν ασθένεια που ταράζει τον άνθρωπο συθέμελα, κλέβει το μυαλό του και τον τυφλώνει. Ο ποιητής τον χαρακτηρίζει λυσιμελή, δηλαδή λέει πως λύνει τις έγνοιες του μυαλού όπως χαρακτηρίζεται στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια ο Ύπνος που λύει, χαλαρώνει τα μέλη του σώματος και το μυαλό. Αλλά και ο σύγχρονος Πάριος δεν πάει πίσω στην περιγραφή του για τις παρενέργειες του έρωτα.
«Μου ‘χεις κάνει τη ζωή μου κόλαση,
θα σου φύγω και θα φταις για όλα εσύ.
κι όμως σ’ αγαπάω ακόμα πιο πολύ».
Η άποψη του Αρχίλοχου για τον έρωτα φαίνεται να επηρεάστηκε από την ατυχή έκβαση του ειδυλλίου του με την Νεοβούλη, της οποίας ο πατέρας της Λυκάμβης είχε υποσχεθεί ότι θα του την έδινε για γυναίκα, αλλά αθέτησε το λόγο του, εξοργίζοντας τον ποιητή. Ο Αρχίλοχος έγραψε οργισμένους στίχους εναντίον πατέρα και κόρης, κι αυτό τους οδήγησε στο θάνατο, σύμφωνα με μία διήγηση.
Ο έρωτάς για τη Νεοβούλη εκφράζεται στο ποιητικό του έργο του Αρχίλοχου, άλλοτε με τρυφερές ειδυλλιακές εικόνες, όπου περιγράφεται η κόμη της κόρης, τα παιχνίδια της με κλαδιά μυρτιάς και τριαντάφυλλα, το άγγιγμα του χεριού της από τον ποιητή, άλλοτε πάλι με περισσότερο τολμηρές περιγραφές. Η σύγχρονη εκδοχή θα μπορούσε να ήταν το τραγούδι του Γιάννη:
« Με μια μονάχα σου ματιά
γέμισε η νύχτα γιασεμιά
και πήρε χρώμα το σκοτάδι
μ’ ένα σου χάδι
Κι άναψε μέσα μου βαθιά
ο πόθος μου σαν τη φωτιά
κι έσταζε πάνω μου η αγάπη
μ’ ένα σου χάδι