Το βλέμμα προς τα επάνω είναι πάντα διαφορετικό. Το ανθρώπινο βλέμμα. Φόβος στη ματιά προς τον ουρανό. Δέος και θαυμασμός. Γιατί στον ουρανό βρίσκεται ο Θεός και δυνάμεις άγνωστες. Είναι και τα πουλιά, που πετάνε, που έχουν φτερά και βολτάρουν στα ύψη, εκεί που δεν αξιώθηκε να πετάξει ο άνθρωπος.
… Γιατί ο δημιουργός τον έφτιαξε με δυο πόδια, με την ικανότητα να στηρίζεται όρθιος, αλλά χωρίς φτερά. Κρίμα. Γιατί το πουλί να κυκλοφορεί και να σχίζει τους ανέμους και μα μη μπορεί ο άνθρωπος. Άδικο. Για πλάκα το πετούμενο, από το πιο μεγάλο μέχρι και το πιο μικρό, το πιο ταπεινό, μ’ ένα σάλτο πηγαινοέρχεται από κλαδί σε κλαδί, και από δέντρο σε δέντρο. Όχι και ο άνθρωπος.
Εκατομμύρια χρόνια μπάνιζε το πουλιά ο άνθρωπος και έμενε με το όνειρο. Θα καταφέρω ποτέ να πετάξω κι εγώ; Ο μέγας Λεονάρντο ντα Βίτσι από την Φλωρεντία, ίσως το σπουδαιότερο επιστημονικό και εφευρετικό μυαλό που γεννήθηκε από καταβολής, έφτιαξε τουλάχιστον εκατό σχέδια και μελέτησε την κατασκευή μηχανής που θεωρείται ο πρόδρομος του ελικόπετρου. Το 1480, αλλά πότε και τίποτα δεν έγινε πραγματικότητα όσο ήταν εν ζωή, πέθανε το 1519.
Σα σήμερα 17 Δεκεμβρίου, το 1903, δυο αδέλφια, ο Ώρβιλ και Ουίλμπορ Ράιτ πραγματοποίησαν την πρώτη στην ανθρώπινη Ιστορία πτήση με ένα διπλάνο, 274 κιλών (φώτο). Το κατασκεύασμα τους είχε κινητήρα 12 ίππων και δυο έλικες. Στον αέρα έμεινε 59 δευτερόλεπτα και διήνυσε απόσταση 260 μέτρων.