Ο άνθρωπος αυτός ήταν μια μηχανή που έγραφε ασταμάτητα, έκανε τεράστιες επιτυχίες, απέκτησε μεγάλη φήμη και έβγαλε απίστευτα χρήματα. Ήταν θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης. Εξαιρετικά δημοφιλής και παραγωγικός, υπήρξε από τους σημαντικότερους ανανεωτές της μεταπολεμικής νεοελληνικής κωμωδίας και από τους σημαντικότερους στιχουργούς του ελληνικού τραγουδιού.
Είχε αφιερώσει την ζωή του στο γράψιμο, κυριολεκτικά από παιδί. Μια και βλέπουμε συνέχεια τις ταινίες του, και ακούμε συνέχεια τα τραγούδια του, ευκαιρία για ένα αναλυτικό πορτραίτο, για να θυμηθούμε το “φαινόμενο Σακελλάριος”! Αυτού που έγραψε γύρω στα 200 θεατρικά έργα, 60 κινηματογραφικά σενάρια και περίπου 2.000 τραγούδια.
Ο Αλέκος Σακελλάριος γεννήθηκε 13 Νοεμβρίου, σα χθές το 1913 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, στην Αχαρνών. Η αγάπη του στα γράμματα και ιδιαίτερα στο γράψιμο, εκδηλώθηκαν από πολύ νωρίς, από τα σχολικά του χρόνια, που υπήρξε εκδότης του «Μαθητή», της πιο μεγάλης κυκλοφορίας μαθητικής εφημερίδας της εποχής.
Αργότερα, οι νομικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, εκτοπίστηκαν πολύ σύντομα από τις δημοσιογραφικές του ανησυχίες. Μπήκε στην δημοσιογραφία μέσα από τη φιλολογική στήλη της Καθημερινής, μετά από ποίημα που έστειλε στον Γεώργιο Βλάχο και ο οποίος τον προσέλαβε αμέσως. Αυτό ήταν το ξεκίνημα, γιατί γενικά στην ζωή του, ο Αλέκος Σακελλάριος εργάστηκε σε εφημερίδες όπως: Ελεύθερη Ελλάδα, Ακρόπολις, Απογευματινή, Μάχη, Ελεύθερος Κόσμος, Εθνικός Κήρυξ, Ελεύθερος Τύπος κ.ά., άλλοτε ως ρεπόρτερ, άλλοτε ως χρονογράφος ή ως ευθυμογράφος.
Επίσης με τον στενό συνεργάτη του Χρήστο Γιαννακόπουλο εξέδωσαν την εφημερίδα «Το Εικοσιτετράωρο» και τα περιοδικά «Πρωτεύουσα» και «Σαββατοκύριακο». Διετέλεσε επίσης και διευθυντής του περιοδικού ποικίλης ύλης «Εβδομάς». Μέχρι το τέλος της ζωής του χρονογραφούσε σε εφημερίδες και περιοδικά…
Το 1935 – σε ηλικία 22 ετών – έγραψε, κατόπιν παραγγελίας του κορυφαίου κωμικού του ελαφρού μουσικού θεάτρου εκείνης της εποχής, Πέτρου Κυριακού, το πρώτο θεατρικό του έργο, τη μουσική ηθογραφία «Ο βασιλιάς του Χαλβά» σε συνεργασία με τον Μήτσο Βασιλειάδη και με συνθέτη τον Νίκο Χατζηαποστόλου. Η επιτυχία ήταν μεγάλη και τον καθιέρωσε κατ’ ευθείαν, στο χώρο του θεάτρου.
Η συνεργασία που τον έκανε ευρέως γνωστό ήταν αυτή με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, αρχικά με την επιθεώρηση “Παύσατε Πυρ”, αλλά το σερί των επιτυχιών τους, ήταν κάτι το πρωτοφανές. Εξαιρετικά μεγάλη ήταν και η επιτυχία του και στον κινηματογράφο, όπου ξεκίνησε αυτοδίδακτος, μετά από παρότρυνση του παραγωγού Φιλοποίμενα Φίνου. Οι ταινίες του σημείωναν ρεκόρ εισπράξεων. Τις βλέπουμε και τις χαιρόμαστε ακόμα μέχρι σήμερα: Οι Γερμανοί ξανάρχονται, Ένας ήρως με παντούφλες, Ένα βότσαλο στη λίμνη, Σάντα Τσικίτα, Θανασάκης ο πολιτευόμενος, Δεσποινίς ετών 39, Ούτε γάτα, ούτε ζημιά, Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες, Ο φίλος μου ο Λευτεράκης, Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Η θεία απ’ το Σικάγο, Η καφετζού, Η κυρά μας η μαμή, Ο Ηλίας του 16ου, Το ξύλο βγήκε απ’τον Παράδεισο, Τα κίτρινα γάντια, Αλίμονο στους νέους, Η Αλίκη στο ναυτικό, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Το δόλωμα, Υπάρχει και φιλότιμο κ.α.
Είχε παντρευτεί τρεις φορές. Από τον πρώτο του γάμο με την Ματούλα Ντάβαρη, απέκτησε δύο κόρες. Κατόπιν ερωτεύτηκε την…
Συνέχεια εδώ…nikosonline.gr
