Διαδήλωση γίνεται, προεκλογική συγκέντρωση, κομματική εκδήλωση, Μίκη Θεοδωράκη (φώτο) μουσική θα βάλουν. Τραγούδια που έγραψε πριν 50 και 60 χρόνια. Κι αν έχουν προσωπικά με τον ψηλό, διότι πρόσφατα έκανε δήλωση ενάντια στον αρχηγό του κόμματος, θα τη βγάλουν τη βραδιά με Ξαρχάκο ή Μαρκόπουλο.
Που είναι οι νέοι συνθέτες; Δεν υπάρχουν. Δουλειά γίνεται με το λεγόμενο πολιτικοποιημένο ή στρατευμένο τραγούδι. Κακώς. Υπάρχει το καλό τραγούδι, αυτό που αντέχει στο χρόνο. Το ακούς και δεν το βαριέσαι. Σε παίρνει αμέσως, με τις πρώτες κιόλας νότες, πανέτοιμα τα χείλη να το σιγοψιθυρίσουν.
Μετά τη χούντα η χώρα πέρασε την κοροϊδία των κομμάτων. Έφαγε στο κεφάλι και τα μνημόνια, με τα οποία ακόμα δεν καθαρίσαμε. Όσοι επιχείρησαν να φτιάξουν τραγούδια λαϊκά και αντιστασιακά, να πιάσουν τον πόνο του λαού, τζίφος σκέτος. Γιατί αν το τραγούδι δεν είναι καλό, ο χρόνος το στέλνει στα αζήτητα.
Δεν υπάρχουν οι ποιητές να πιάσουν το σφυγμό. Ούτε οι συνθέτες να αναμετρηθούν με τους παλιούς, τους κλασικούς της λαϊκής μουσικής.
Διαβαστε ακομα: