Έαρ, ύμνος, χείλος, ρόδον, πράος, αλκή, σπονδή, ελιά, λυγμός, μνεία, οίκος, πλέω, ραψωδός, σκήπτρο, φυτό, πέτρα, τρύγος, φρέαρ… Αυτές κι άλλες πολλές ελληνικές λέξεις έχουν μια ποιητική και ένα μυστήριο, σε κάνουν να τις αγαπάς, έστω κι αν δεν τις χρησιμοποιείς στο γραπτό και προφορικό λόγο.
Μια τέτοια λέξη ελληνική βέβαια είναι η Σφόνδυλος ή Σπόνδυλος. Και την βάζω στη σέντρα με αφορμή ότι σήμερα 16 Οκτωβρίου είναι η παγκόσμια Ημέρα της Σπονδυλικής Στήλης. Τι είναι αυτό; Είναι οι 33 σπόνδυλοι στη σειρά, από το σβέρκο μέχρι τους γοφούς. Η ραχοκοκαλιά του ανθρώπινου σώματος. Το σύστημα των σπονδύλων που δεν είναι ευθεία γραμμή, αλλά μας κρατάει όρθιους.
Πρώτος σπόνδυλος ο Άτλας, αυτός που συνδέεται με το κρανίο. Τελευταίος εκείνος που φτάνει στον κόκκυγα, την ”ουρά”. Ενωμένοι βέβαια οι σπόνδυλοι με δικό τους δακτύλιο, ένα σωλήνα, μέσα στον οποίο βρίσκεται ο νωτιαίος μυελός.
Πέντε από τους σπονδύλους αποτελούν το- άλλη τεράστια λέξη- ”ιερό” οστούν.
Διαβαστε ακομα: