Από σήμερα, λέει, 22 του μήνα μπαίνει το φθινόπωρο. Μαλακίες. Δεν υπάρχει κανένα φθινόπωρο. Αυτά τα έχει καταργήσει εδώ και χρόνια ο αποδυτηριάκιας. Έχουν αυτοκαταργηθεί, δηλαδή, οι τέσσερις εποχές του χρόνου, και το ένα τρίμηνο κοροϊδεύει το άλλο, επόμενο και προηγούμενο.
Θα πέσει λίγο η θερμοκρασία, π.χ. προβλέπει η μετεωρολογική. Σιγά, μωρέ. Και γι’ αυτό να πούμε ότι τελείωσε το καλοκαίρι; Η Ελλάδα είναι ένα καλοκαίρι όλο το χρόνο, άντε να αφήσω έξω δύο μηνιάτικα πράμα.
Με την ευκαιρία, κάτι ακόμα. Να πάρουμε μια ιδέα πως ήταν μέχρι λίγους αιώνες πριν η ζωή σ’ αυτόν τον ρημάδι πλανήτη. Σχεδόν τα πάντα όλα τα όριζε ο καιρός. Τη ζωή του ανθρώπου την κανόνιζαν οι κλιματολογικές, οι καιρικές συνθήκες. Απ’ εκεί ξεκίναγε η καθημερινότητα, των φουκαράδων κι όχι. Γιατί το μεροκάματο, η οικονομία επηρεαζόταν από το αν κάνει κρύο, χιόνι, ζέστη, ξηρασία, βροχές.
Φθινόπωρο το είπαν. Εποχή που φθίνουν τα φρούτα. Καλοκαίρι, γιατί έχει καλό καιρό, και θέρος, διότι είναι εποχή του θερισμού. Άνοιξη, ο καιρός ανοίγει. Χειμώνας. Άσε. Λέξη σκοτεινή. Αρχίζει και με (το γράμμα που συμβολίζει το άγνωστο) Χ.
Κι έφθασε το πράμα ο χάλιας του σήμερα, όταν ακούει κάποιον να παρλάρει ανόητες, περιττές κουβέντες, να ”σχολιάζει’ με τη μεγάλη ατάκα: ”Έλα, μωρέ, μιλάει περί ανέμων και υδάτων… ”. δηλαδή λέει μαλακίες. Πήρες χαμπάρι; Κάποτε η ζωή, η ίδια η επιβίωση των ανθρώπων εξαρτιότανε από τους ανέμους και τις νεροποντές και σήμερα για να απαξιώσει κανείς εκείνον που αμολάει κουταμάρες επικαλείται τις καύλες, τις ορμές της φύσεως.
Διαβαστε ακομα: