Πέρασαν 52 μέρες πολιορκίας κι ακόμα η Κωνσταντινούπολη κρατάει. Κάθε μέρα οι στρατηγοί του σουλτάνου δίνουν εντολή για επίθεση αλλά τα γιουρούσια των οθωμανών έτσι κι αλλοιώς αποκρούονται. Είναι απίθανο να μη χάσει στο τέλος η αυτοκρατορία, τα λείψανα της αυτοκρατορίας που παραμένουν ακόμα… ζωντανά.
Για το μεγαλείο του Αλλάχ ήθελαν να πάρουν την Πόλη, αυτό ήταν το κυρίαρχο σύνθημα στο στρατό του σουλτάνου. Και επειδή ήταν ζήτημα θρησκευτικό η άλωση από τους μωαμεθανούς και η ήττα των άπιστων χριστιανών, στο στρατόπεδο των πολιορκητών είχαν πλακώσει χιλιάδες(!!!) μουλάδες και δερβίσηδες. Και δεν σταματούσαν τις δεήσεις στον Θεό να τους δώσει τη νίκη. Και φανάτιζαν τους φαντάρους και όσους σκόρπιους κατσαπλιάδες ήρθαν να λάβουν μέρος στον υπέρτατο αγώνα του ισλάμ.
Αυτό, όμως, που ανέβασε στον ουρανό το ηθικό των πολιορκητών ήταν το χοντρό πριμ του σουλτάνου, για το οποίο- σύμφωνα με ιστορικές πηγές είχε μετανοιώσει πολύ γρήγορα. ”Μπαίνουμε μέσα και έχετε το δικαίωμα να λεηλατήσετε για τρεις μέρες ό,τι θέλετε”. Αυτή ήταν η σουλτανική υπόσχεση στους φαντάρους του. Όσοι σκοτωθούν θα πάνε στον παράδεισο, όσοι μπουκάρουν ζωντανοί θα φτιάξουν προσωπική περιουσία με ό,τι προλάβουν να αρπάξουν.
Η άλωση επετεύχθη σα σήμερα 29 Μαίου το 1453 και λεηλασία ήταν στο πρόγραμμα. Ούτε ο σουλτάνος θα ήταν σε θέση να την εμποδίσει στους μαστουρωμένους στρατιώτες με το χασίσι του προφήτη Μωάμεθ. Η σουλτανική άδεια, όμως, μάλιστα επί τριήμερο, είχε άλλη βαρύτητα, πέραν του επίσημου χαρακτήρα της.
Όταν τελείωσε το τριήμερο πανηγύρι της αρπαγής- σε πράγματα και γυναίκες- από τους μαχητές της πίστης του ισλάμ, φαίνεται πως κάποιοι δεν έμειναν ευχαριστημένοι. Επειδή κάποιοι άλλοι έκαναν καλύτερη μπάζα σε πολύτιμα αντικείμενα ή νομίσματα. Έτσι ο σουλτάνος παραχώρησε 63.000 οικίες στους… παραπονεμένους.
Διαβάστε ακόμα: