Πάσχα σημαίνει Ανάσταση. Ποιοανού, όμως; Κανενός! Ο κόσμος είναι μόνο για να θυμάται, να γιορτάζει την Ανάσταση του Ενός, του Χριστού. Κανενός άλλου. Και ακριβώς επειδή οι πιστοί έχουν στην ετήσια ατζέντα την Ανάσταση, και την γλεντάνε, γι’ αυτό λένε ότι υπάρχει. Εννοώ ότι δεν θαρρούν πως η Ανάσταση είναι ένα ακόμα παραμυθάκι της θρησκείας.
Δεν το κατάλαβα αυτό. Είμαι σίγουρος ότι στο Πάσχα συμμετέχουν κι αυτοί που δεν πιστεύουν πως ο Ιησούς αναστήθηκε. Χριστιανοί είναι, κάνουν το σταυρό τους, πάνε στην εκκλησία, αλλά την έχουν δει τη δουλειά ως αναγκαία για να δίνει θάρρος η εκκλησία στον φουκαρά κοσμάκη. Το νόημα, δηλαδή, της Αναστάσεως είναι να μην το βάζουμε κάτω, αν πιστεύουμε θα ‘ρθουν αύριο οι καλές, οι καλύτερες μέρες.
”Υπάρχει”, λοιπόν, η Ανάσταση στη συλλογική συνείδηση των χριστιανών, είτε πράγματι αναστήθηκε ο Τζήσας, είτε κατασκευάστηκε η Ανάσταση του. Κόλαση υπάρχει; Μήπως κι αυτή ”υπάρχει” επίσης για συμβολικούς λόγους.
Η θρησκεία, κάθε θρησκεία από καταβολής ζητάει από τον πιστό να κατεβάζει το κεφάλι. Οι Θεοί ορίζουν τη ζωή του ανθρώπου, και για να τον κρατάνε στον ίσο δρόμο, τον έχουν στην απειλή. Της τιμωρίας. Και ο χριστιανισμός βρήκε το κόλπο της Κόλασης, Είναι παλιάνθρωπος, αμαρτωλός, τότε στον αιώνα θα βράζει το κάθαρμα στα καζάνια.
Το κυρίαρχο στοιχείο του χριστιανισμού είναι η Ανάσταση. Άρα, υπάρχει και η μετά θάνατο ζωή. Πεθαίνει ο άλλος, αλλά δεν ψοφάει. Είναι στο περίμενε, να επανέλθει την Δευτέρα Παρουσία. Αντιληπτό ότι δεν στέκει το σενάριο της Κόλασης και τα αιώνια βασανιστήρια αν δεν υπάρχει η μετά θάνατο ”ζωή”. Τι, δηλαδή; Αν δεν υπάρχει μετά το θάνατο του, τότε δεν υποφέρει ο κανονικός πεθαμένος, ο τέζα.
Διαβάστε ακόμα: