ΜΑΣΚΑ ΦΟΡΕΣΑΝ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ είναι ο τίτλος του σεντονιού που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα την πρώτη Μαρτίου 2009 και αναφερόταν στη Μάσκα. Της αποκριάτικης μάσκας.
Μάσκα, μια ιστορία που ξεκινάει από την προϊστορία, δηλαδή πριν ακόμα αρχίσει να καταγράφεται η Ιστορία της πορείας και της εξέλιξης του ανθρώπου. Ποια ήταν η αναγκαιότητα, πρακτική και μεταφυσική, να φοράει μάσκα το δίποδο, να κρύβεται πίσω από μια μάσκα, όπως έκανε όταν ήταν κανίβαλος ακόμα, αλλά κι όταν εκπολιτίστηκε, δηλαδή απέκτησε κανόνες και τίτλους ζωής.
Το κίνητρο και η επιδίωξη της μεταμφίεσης. Να παριστάνει κάποιον άλλον. Και οπωσδήποτε το μεγάλο ντέρτι του απλού κόσμου να διακωμωδήσει, να σαρκάσει, να αμφισβητήσει την εξουσία, αυτή που ο ίδιος άνθρωπος στο βάθος και τη θέλει και τη στηρίζει, όχι απλά την ανέχεται.
Μεγάλες οι γιορτές που τις λέγαν «Μασκ» στην αυλή του Άγγλου βασιλιά από τις αρχές του 17ου αιώνα. Στην ιαπωνική παράδοση η μάσκα βοηθάει όχι μόνον την εσωστρέφεια, αλλά και την πλήρη υποταγή. Μάσκα, στοιχείο πολιτιστικό στην Κίνα εδώ και έξι χιλιετίες. Και στην Ινδία, όπου η μάσκα φτιάχνεται με μεγάλο στόμα. Μάσκα στους Αιγύπτιους επί Φαραώ, στους Μάγια, στους Εσκιμώους.