Αν οι γάμοι προκύψουν μετά από διαδιχτυακή γνωριμία, τότε αποδεικνύονται, λέει, πιο ανθεκτικοί. Αν, δηλαδή, έχει γνωρίσει κάποιος πρόσωπο από αγγελία ιντερνική, από το facebook, από chat ή οτιδήποτε άλλο σχετικό, και το πράμα καταλήξει σε γάμο, τότε το εν λόγω στεφάνι έχει πιθανότητες να κρατήσει περισσότερο απ’ όσο σε ζευγάρι που τα έφτιαξε με τρόπο παραδοσιακό.
Και το άλλο. Η μέσω διαδιχτύου σχέση είναι μακροβιότερη, με γάμο ή χωρίς. Είτε το ζευγάρι συζεί, είτε όχι. Η γκομενική γνωριμία, δηλαδή, δίνει βάθος χρόνου σε σύγκριση μ’ εκείνη τη σχέση μετά από γνωριμία στο δρόμο, στη δουλειά, σε μπαρ, σε ταξίδι, σε συνουσία αρπαχτή, όχι προγραμματισμένη.
Έτσι πρέπει να ‘ναι, αν τα βάλεις κάτω τα πράγματα. Η απόσταση πάντα σε βοηθάει να βλέπει κανείς τα πράγματα και τους ανθρώπους πιο ψύχραιμα. Πιο διεισδυτικά. Ενώ αν την έχει απέναντί του και του έχει γυαλίσει, σκέφτεται μόνο πώς θα την ρίξει στο κρεβάτι μια ώρα πιο γρήγορα. Και όπως σοφά λέει μια δικιά μου, όλα από ένα πήδημα ξεκινάνε.”Όλα” εννοεί όσα προβλήματα στη συνέχεια γεννιόνται στη σχέση.
Τελικά, το συμπέρασμα της έρευνας είναι κόντρα στο θέμα που συνήθως μπαίνει στις πανελλήνιες εξετάσεις. Να καλούνται οι μαθητές να γράψουν έκθεση για τις αντικοινωνικές συνέπειες των social media, ότι αποξενώνουν τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τους νέους κλπ κλπ.
Διαβαστε ακομα: