Παλιά ιστορία. Και δεν έχει τέλος. Ποτέ. Από καταβολής ανθρώπου η θηριωδία δηλώνει παρούσα. Στο όνομα του Θεού. Της Πατρίδας. Της Δικαιοσύνης. Της Ειρήνης. Του Κομουνισμού. Της Ισότητας. Της Δημοκρατίας. Της Ελευθερίας. Όλα αυτά τα χαζά. Τα πολύ χαζά. Τα άδεια μύδια, με τα οποία οι φανατικοί τα γεμίζουν ιδέες, ιδεολογίες, οράματα, καθήκοντα, χρέη κι άλλες τέτοιες παπαριές. Σκέτες παπαριές.
Η κουβέντα μετά το νέο όργιο στη Μόσχα. Το τρομοκρατικό φονικό, τυφλό και όχι ομομαστικό. και όποιον πάρει ο χάρος.
Όσο υπάρχουν σκοτωμοί για ανύπαρκτα πράγματα, η ανθρωπότητα συνεχίζει να παραμένει στη διάσταση του θηρίου.
Το 2017, η Μεγάλη Προσευχή, ημέρα Παρασκευή σε τζαμί μουσουλμανικό στην Αίγυπτο (φώτο). Δεκάδες πιστοί μιας αίρεσης. Μακελειό στο ψαχνό. Κτύπησαν τζιχαντιστές και έστειλαν στον Αλλάχ κοντά 250 ανθρώπους. Γιατί; Ήθελαν να σκοτώσουν. Γι’ αυτό. Όχι για να πετύχουν κάτι. Κάποιο στόχο, κάποιο αίτημα.
Το ίδιο και στη Μόσχα. Σκότωσαν για να σκοτώσουν οι… πρόσκοποι του ίσις
Διαβαστε ακομα: