Ιερέας, σου λέει. Και τον λένε έτσι διότι το λειτούργημα του δεν είναι απλά κοινωνικό, όπως του δικαστικού και του αστυνομικού, αλλά ιερό. Θεϊκό. Υπηρέτης, λέει, του Θεού είναι ο παπάς με τα ράσα. Αυτή είναι η επαγγελματική του στολή. Και για να προκαλεί το σεβασμό κυκλοφορεί με γένεια. Να, όμως, που σκάνε περιπτώσεις ιερέων οι οποίοι είχαν απλώσει τα ιερά τους χέρια στα αθώα και ανήλικα παιδάκια.
Ποια είναι η εξήγηση όταν ο μεσήλικας. και ο γέρος παπάς αναζητεί τη σεξουαλική ικανοποίηση σε 10χρονη και 12χρονη; Είναι εξουσία ο παπάς! Είναι και άνθρωπος, βέβαια, έχει όπως όλοι οι άνδρες τις κάψες του, όμως ένας λόγος να μην τον συγκρατεί το ράσο, είναι διότι κυκλοφορεί με εξουσία. Υπεράνω είναι. Και υποψίας. Ιερέας είναι, ιερωμένος, τον μεγαλοδύναμο εκπροσωπεί. Δεν εκπροσωπεί κάποιο κόμμα, ούτε κάποια επιχείρηση.
Από τότε που βγήκε η θρησκεία, δηλαδή από αρχαιοτάτων χρόνων, ο ιερέας ήταν ασύδοτος. Αντιληπτό ότι η εξουσία ελέω Θεού εύκολα προκαλεί την εκτροπή. Την κατάχρηση. Την παρανομία. Την αδικία. Το έγκλημα.
Να γιατί εύκολα ή δύσκολα ένας παπάς γίνεται πρωταγωνιστής, ο ένοχος σε κορίτσια και αγόρια. Και παρεκτρέπονται σε αταξίες ιερές παπάδες μεγαλόσχημοι, όχι τίποτα ρετάλια, σε χωριά και εφημέριους της συνοικίας.
Διαβαστε ακομα: