Ο άνδρας βρήκε γκόμενα. Συμβαίνει. Ο σύζυγος απατάει την γυναίκα του. Σύνηθες. Η βρωμοδουλειά πέφτει στα αυτιά της κυρίας. Πρόβλημα. Παίζει το ίδιο πρόβλημα αν κεράτωνε τον σύζυγο η συμβία του.
Τρίτο πρόσωπο ανάμεσα στο ζευγάρι είναι κίνδυνος- θάνατος για την οικογένεια. Γιατί υπάρχουν και τα παιδιά. Γιατί κλονίζεται η σχέση των δύο γονιών.
Η απιστία του ενός λειτουργεί ακαριαία στον άλλον ως προδοσία και προκαλεί ανασφάλεια. Κι αν η παράνομη σχέση με το τρίτο πρόσωπο δεν είναι προσωρινού χρόνου, αν κρύβει προδιαγραφές μελλοντικής εξέλιξης, τότε ο απατημένος αντιμετωπίζει το… άγνωστο. Τι κάνω, ποια είναι η ζωή μου αύριο, στην επόμενη φάση.
Όσο κι αν ψυχολογικά βρεθεί στο κενό ο απατημένος ή απατημένη. Όσο κι αν έχει τα δίκια του ο άπιστος, η άπιστη. Είναι έγκλημα ο ένας από τους δύο, στην κόντρα ανάμεσα τους, λόγω του τρίτου προσώπου, να μπερδέψουν το παιδί τους, τα παιδιά τους.
Αυτός, αυτή που φτάνει να πηγαίνει μ’ άλλο πρόσωπο, δεν το κάνει με σκοπό να τιμωρήσει τα παιδιά. Ούτε πρόκειται να αντιμετωπιστεί η απιστία επειδή υπάρχει παιδί, παιδιά στη μέση. Άρα! Το ζευγάρι αν έχει διάθεση να βγάλουν τα μάτια τους, δικαίωμα τους. Δεν έχουν δικαίωμα να βλάψουν τα παιδιά τους. Ακόμα κι αν φτάσουν στο χωρισμό, να το φορμάρουν το πράμα όσο γίνεται «κυριλάτα». Ανώδυνα, να το πούμε κουλτουριάρικα
Διαβαστε ακομα: