Μια από τις εκατοντάδες, τις χιλιάδες, τις αμέτρητες μπούκες σε σπίτια νοικοκυραίων που ξεκίνησαν από αρχές της δεκαετίας του ’90. Κλήρωσε η δουλειά σε δικό μου άνθρωπο. Μπήκαν στο σπίτι του και το ρήμαξαν. Στις δυόμισυ ώρες της απουσίας του, πέραν των όσων βούτηξαν οι ”επισκέπτες”, στην επιστροφή του είδε ένα… άλλο σπίτι. Έβαλε τα κλάματα. Η καταστροφή.
Είναι γεγονός, ότι μέχρι και το 1990 πολύς κόσμος έφευγε από το σπίτι του χωρίς καν να κλειδώσει πόρτες και παράθυρα. Από το 1990-91 αυξήθηκε ο ”κύκλος εργασιών” των σιδεράδων και των εταιρειών κατασκευής σε πόρτες ασφαλείας.
Επανέρχομαι στην μια από τις καταμετρημένες κι όχι περιπτώσεις, με θύμα τον φίλο μου. Το πρώτο τηλέφωνο του ήταν σε μένα. Να, τι μου είπε συντετριμμένος:
– Είμαι σα να με πήδηξαν στην Πλατεία Συντάγματος. Έτσι νοιώθω. Με ξέσκισαν, με κατέκλεψαν, πήραν και οικογενειακής αξίας αντικείμενα κι έκαναν άνω κάτω κάθε χώρο. Κατούρησαν πάνω στην κρεβατοκάμαρα
Το τελευταίο μη μας εκπλήσσει, ίσως έτσι ”υπογράφει” η άγνωστη συμμορία κάθε πετυχημένη επιχείρηση της.
Διαβαστε ακομα: