Με μαχαίρι σκότωσε 19 και τραυμάτισε περισσότερους, όσους πρόλαβε στο ίδρυμα που μπούκαρε. Ο ίδιος είχε δουλέψει ως υπάλληλος σε ψυχιατρείο για τρία χρόνια. Βίωσε από κοντά τον τύπο του συγκεκριμένου ασθενούς κι έβγαλε το συμπέρασμα του. Έστειλε επιστολή στον πρόεδρο της Βουλής της Ιαπωνίας: «Μπορώ να εξαφανίσω και τους 470 τρόφιμους του ψυχιατρείου».
Και μετά το φονικό, το μεγαλύτερο μεταπολεμικά στην Ιαπωνία, ο 26χρονος δεν έκρυβε την ικανοποίησή του. Με χαμόγελο είπε «Δεν μετανοιώνω». Δεν κατάλαβα. Κι αν το «μετανοιώνει», άλλαζε κάτι; Θα αντιμετώπιζε μ’ άλλα κριτήρια η κοινωνία τη σχιζοφρένεια του βλαμμένου; Τον οποίο σκοτώνουν. Με μαχαίρι, με ψαλίδι, με μπαλτά, με σουβλί, με κατσαβίδι, με οτιδήποτε. Χωρίς να το μετανοιώσουν
Διαβαστε ακομα: