Έχει σημασία ποιο είναι το έγκλημά του καθενός. Απέναντι στο νόμο όλοι ίδιοι είμαστε, όμως η Δικαιοσύνη τιμωρεί με τα δικά της κριτήρια. Αρπάζει την τσάντα μιας γριάς π.χ. ένα πρεζόνι, ένα κωλόπαιδο φοιτητής για να κάνει την πλάκα του, ένας γιος εφοπλιστή. Η ποινή θα είναι διαφορετική και στους τρεις. Είναι ανάγκη, όμως, να τονιστεί πως κάποιες ποινές είναι εκτός ρεπερτορίου του δικαστή. Δεν προβλέπονται οι σωστές, οι επιβεβλημένες τιμωρίες από τον ποινικό κώδικα. Αυτό λέγεται.. αδικία!
Τι θέλω να πω. Τρεις Αλβανοί την έπεφταν σε ηλικιωμένος και άρπαζαν ό,τι έβρισκαν, και άμα λάχει τους κακοποιούσαν, προκειμένου να τους πάρουν το κομπόδεμα. Τι να τη ν κάνω τη δικαιοσύνη των δικαστηρίων, λέω εγώ, όταν οι ένοχοι καθαρίζουν με τιμωρίες που εμένα δεν με ικανοποιούν. Δεν με καλύπτουν σαν πολίτη.
Καθοδηγητής της συμμορίας ήταν προπονητής ταεκβοντό, από τα χέρια του οποίου έχουν περάσει οι ολυμπιονίκες Αλέξανδρος Νικολαϊδης και Μιχάλης Μουρούτσος. Παιδαράδες αυτοί οι δυο. Παλληκάρια με καθαρά χέρια, κι αν στις βρέξουν, το λιγώτερο θα κάνεις 4,5 μήνες νοσοκομείο.
Στο θέμα μας. Ποια ποινή και ποια φυλακή στον προπονητή αρχηγό της συμμορίας Αλβανών που έδειχναν τη δύναμή τους, αθλητική κι όχι, σε γέρους και γριές. Χρειάζεται να τον να κάνουν μαύρο στο ξύλο. Και όποτε ξεμαύριζε να τον μελάνιαζαν ξανά.
Διαβαστε ακομα: