Ο Έλληνας είναι καφενείο. Αυτό είναι το Νο1, ναι, το Νο1 χαρακτηριστικό του Έλληνα. Του σημερινού και τον χθεσινού. Του νεοέλληνα και του αρχαίου. Ναι, δεν το συζητάμε ότι ήταν καφενείο ο μαλάκας και την εποχή που δεν είχε ανακαλυφτεί ο καφές. Και την εποχή που δεν έπινε καφέ, που δεν υπήρχαν καφενεία.
Έτσι που λες. Μια γκέλα του τερματοφύλακα, μια γκάφα του ηθοποιού, σύμφωνα με το σενάριο, ήταν αρκετό για να πέσουν επιτόπου δηλητηριώδη σχόλια, δύο, το πολύ τριών λέξεων, λες και ήταν δουλεμένα, λες και την κατάλληλη στιγμή τα έβγαλε στον αέρα κάποιος πατώντας ένα πλήκτρο.
Όχι, τέτοια πράγματα. Έλληνας είναι. Όλα στο καλαμπούρι. Παπαρολόγος. Στα παπάρια του η τέχνη, η απόλαυση της καφενειακής συντροφιάς. Εγώ λέω αυτό, εσύ τι λες. Ο Έλληνας είναι του καφενείου, όχι του συμποσίου. Όχι σοβαρή διαχείριση ακόμα και της πιο ανάλαφρης ομήγυρης. Δεν μιλάμε παρά μόνον για ένα πράμα, να περάσει η ώρα.
Διαβαστε ακομα: