Έκπληξη, λοιπόν, ένας τέτοιος άνθρωπος, όπως είναι ο Αλ Πατσίνο, να πέσει στο λούκι της κατάθλιψης. Οι γιατροί έχουν να το λένε. Μια γραμμή μας χωρίζει από την Νο1 “επιδημία” του αιώνα μας, την κατάθλιψη. Τόσο εύκολα κυλιέσαι σ’ αυτήν. Τόσο εύκολα παγιδεύεσαι στο χάος της ασθένειας. Και τι κάνεις;
Το καλύτερο φάρμακο για να γλυτώσεις, λέω εγώ, είναι ένα. Εσύ ο ίδιος να μη αφήσεις τον εαυτό σου. Να μην του επιτρέψεις να πέσει από το γκρεμό. Όχι, ρε! Αυτό λες στον εαυτό σου. Όχι, ρε, αλλάζω ταχύτητα! Την κάνω γυριστή. Δεν αφήνω το τιμόνι από τα χέρια μου, στρίβω επιτόπου και απομακρύνομαι απ’ εκεί που με οδηγεί, που με τραβάει η κατάθλιψη.
Έτσι λέω. Τα πρώτα συμπτώματα της κατάθλιψης τα καταλαβαίνεις να σ’ αγγίζουν. Να σ’ απονευρώνουν. Εκεί θέλεις το φρένο. Όχι! Δεν πάω παρακάτω. Όχι, στρίβω, για να μη σου πω ότι το καλύτερο είναι να συνεχίσεις με την όπισθεν.
Διαβαστε ακομα: