Για 27 χρόνια η 17 Νοέμβρη ήταν άπιαστη. Γεγονός. Τέτοια επιτυχία δεν έχει να παρουσιάσει καμία άλλη τρομοκρατική οργάνωση, όπου γης. Για 27 χρόνια δεν είχε συλληφθεί ούτε ένας από τους συμμορίτες του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου. Και μιλάμε για την συγκεκριμένη ”17 Νοέμβρη” η οποία κτύπησε πολλούς και υψηλού κινδύνου στόχους.

Πού οφείλεται το άνευ προηγουμένου ασύλληπτο της θρυλικής ”17Ν”; Όλοι πέσανε ξεροί όταν η συμμορία εξαρθρώθηκε. Ποιος να το περίμενε. Φάτσες καθημερινές. Άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Με μία φουκαραδοσύνη επάνω τους.

Η πλούσια δράση της 17Ν και το πόσο αποτελεσματικά σκόραρε έστελνε τη φαντασία σε κάποιους τύπους κινηματογραφικούς. Επαγγελματίες εκτελεστές. Εκπαιδευμένους πιστολέρο. Συνωμότες στοάς. Και, τελικά, οι κύριοι, όταν τους μαζέψανε έδειξαν ποιοι είναι. Ανθρωπάκια.

Ποιος είναι σε θέση να σκεφθεί την προσωπική ζωή του τρομοκράτη, του οργανωμένου για χρόνια και από επαναστατικό καθήκον πανέτοιμου να ανταποκριθεί στην πραγματοποίηση δολοφονίας σούπερ επώνυμου, στην ανατίναξη κτηρίου, στην επίθεση σε αστυνομικό τμήμα.

Μια ζωή στην αγωνία πάνω σε πυρωμένες λάμες. Να μη γνωρίζουν τι κάνει ούτε η μάνα του, η γυναίκα του, ο αδελφός του, ο πιο κολλητός φίλος. Κανένας. Πώς να έχει ύπνο ένας τέτοιος άνθρωπος όταν ζει στο φόβο μήπως τον πάρει πρέφα η μπατσία, αλλά και μήπως τον «δώσουν» στην αστυνομία οι σύντροφοι της οργάνωσης.

Τρομοκράτης, το πιο σκληρό επάγγελμα. Βεβαίως επάγγελμα. Δεν έχει σημασία ότι δεν αμείβεται. Είναι υπερεπαγγελματίας ο ένοπλος, ο στρατευμένος τρομοκράτης.