Φωτιά εδώ, φωτιά εκεί, το ίδιο εφιαλτικό σενάριο κάθε καλοκαίρι. Και το έργο φθάνει στην έξαρση του τον Αύγουστο. Τον μήνα με τις περισσότερες πυρκαγιές. Τέτοιο καρμπόν δεν έχει ξαναγίνει. Και τι έχεις να πεις για τη νέα πατέντα από τα ΜΜΕ, αλά πρόγνωση καιρού. Σα να διαβάζεις μετεωρολογικό δελτίο. Αύριο, λένε φόρα παρτίδα, θα πιάσουν νέες πυρκαγιές στην Αττική.
Άσε το άλλο. Τα ΜΜΕ λες και είναι συνεννοημένα όλα, αναφέρονται στις απειλές που δέχονται οι οικίες. Τα σπιτάκια μας. Καίγεται το πευκοδάσος, αλλά κατά τα ΜΜΕ ο κίνδυνος δεν είναι να εξαφανιστεί το πράσινο. Σημασία έχουν μόνον τα σπίτια που είναι κτισμένα εκεί μέσα. Τρέχουν οι εθελοντές, τα βυτιοφόρα του δήμου, οι πυροσβέστες, τα αεροσκάφη, τα ελικόπτερα, όλοι κι όλα για να γλυτώσουν τις περιουσίες με τα μπετά, όχι το δάσος. Αυτό δεν είναι περιουσία. Αυτό δεν έχει ιδιοκτήτη.
Δηλαδή. Σηκώνει το αυθαίρετο ο άλλος στη δασική έκταση κι εγώ, ο πολίτης, με τους φόρους πληρώνω, ξοδεύομαι, προκειμένου η πυροσβεστική να σώσει το σπιτάκι του αλλουνού. Περίεργη αντίληψη περί δημοκρατίας. Χάνω ως πολίτης, ως χώρα και το δάσος, που το καταπατάει ο άλλος με την ευλογία του κράτους και γενικά της κοινωνίας. Και από πάνω τσοντάρω από την τσέπη μου για να προστατεύσω ή να περιορίσω το μέγεθος της καταστροφής
Διαβαστε ακομα: