Κονσταντίν Μαλόφεβ. Από το μηδέν έγινε μεγαλοεπιχειρηματίας, δισεκατομμυριούχος. Την έπεσε στην Εκκλησία, στο παραμύθι της θρησκείας, όμως παίκτης ο τύπος, όχι λαμόγιο της σειράς, μεσάζοντας της προσκολλήσεως. Σαν κάτι δικές μας λουμπίνες, τσούλες στις υπηρεσίες τους στα εκκλησιαστικά πράγματα της χώρας.
Η Εκκλησία έχει λεφτά. Ανέκαθεν. Από την αρχαιότητα κρατάει το νταραβέρι της με την εξουσία. Με τους πολιτικούς και τους κατέχοντες. Οι πονηροί, λοιπόν, στο συγκεκριμένο χώρο φτιάχνουν τα κονέ τους. Αναλαμβάνουν να φροντίζουν τις μετακινήσεις των πακέτων. Την εκμετάλλευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Βασικό. Οι παίκτες μιλάνε και τη γλώσσα του Θεού και τη γλώσσα των μπίζνες. Ο ιεράρχης κρατάει τα προσχήματα. Δεν θα μπει στη διαδικασία του δούναι και λαβείν με τον γάτο επιχειρηματία, όταν αυτός δεν ξέρει να μιλήσει με τα ”κύριε ελέησον” και ”ο Θεός να δώσει”. Είπαμε. Βασικό, βασικότατο ο νταραβεριτζής των εκκλησιαστικών οικονομικών συμφερόντων να δείχνει ότι είναι πράγματι άνθρωπος του θεού.
Άλλος είναι ταλέντο στη μουσική, στο θέατρο, στη λογοτεχνία, στην επιστήμη. Ο Κονσταντίν είχε το ταλέντο να ανακαλύψει τον Θεό. Και να τον εκμεταλλευθεί, με χοντρές μπίζνες. Με χοντρές απάτες, από τις οποίες ξεφεύγει. Αδίστακτος στην υπεξαίρεση δημοσίου και ιδιωτικού χρήματος, με την ιδιόκτητη εταιρεία χαρτοφυλακίου. Ποιος να του κουνηθεί, όταν μ’ αυτόν παίζουν η Εκκλησία και το Κρεμλίνο, ο ίδιος ο Πούτιν.
Ο κύριος Κονσταντίν Μαλόφεβ είναι ο σοβαρός απατεώνας και παρουσιάζει έργο, κοινωνικό έργο. «Το παιδί του Πούτιν» και ”Το παιδί της ρώσικης Εκκλησίας”.
Διαβαστε ακομα: