Τη μεγαλύτερη αλήθεια, μετά την Τουρκοκρατία, για τον Έλληνα την είπε ο Ιωάννης Τσαρούχης. «Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Δεν είναι σλόγκαν, είναι η φωτεινή σκέψη, η πηγή εμπνεύσεως για τον Εθνικό σου Ύμνο. Αυτό είναι το ζωντανό μνημείο του νεοελληνισμού, αγέραστο μέχρι να βγουν ρυτίδες στους ναύτες, στους πίνακες του ζωγράφου.
Οι μεγάλες κουβέντες χαράζουν αιώνιες αλήθειες. Χωρίς μπλα μπλα και σαλιαρίσματα. Με πέντε λέξεις ο Τσαρούχης, ένας από τους αγιασμένους, που κουβάλησαν Βυζάντιο και Καραγκιόζη, Τσιφόρο και Τσιτσάνη, είπε, τι; Στην Ελλάδα περνάς και βρίσκεις χώρο για πάρτη σου αρκεί να δηλώσεις τι παριστάνεις, όχι τι μπορείς να κάνεις. Δεν χρειάζεται, δηλαδή, να αφοσιωθείς σε κάτι, να το ερωτευθείς, να το σπουδάσεις, να το κατακτήσεις γνωστικά και με τα χρόνια να ολοκληρωθείς ως επαγγελματίας. Στα παπάρια σου όλα αυτά.
Τι καπνό φουμάρει ο Καραγκιόζης, Ο αιώνιος Καραγκιόζης. Σήμερα το παίζω φούρναρης και αεροπόρος, αύριο κουρέας και μεσίτης. Ό,τι γουστάρω. Γιατρός και δικηγόρος. Κηπουρός και υδραυλικός. ‘Ετσι και στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις, δημοσιογράφος, ηθοποιός, μπόντυγκαρντ, ηγούμενος, σκηνοθέτης, κωλ-γκερλ, σουβλατζής, σουβατζής, μπάρμαν, δημόσιος υπάλληλος, καναλάρχης, ειδικός να διευθύνεις τράπεζες, κάθε κρατική υπηρεσία, να αναλάβεις Χατζηαβάτης και Μπάρμπα-Γιώργος δίπλα στον πρωθυπουργό, στον κομματάρχη, στον νομάρχη.
Διαβαστε ακομα: