Ερίκος Ντυνάν. Ένας καλβινιστής στο θρήσκευμα, αν αυτό έχει σημασία, ίδρυσε τον Ερυθρό Σταυρό. Μέχρι εκεί είναι ο άνθρωπος, όχι παραπέρα. Να φτιάξει τον Ερυθρό Σταυρό. Μία οργάνωση να μπαίνει ανάμεσα σε δυο αντιμαχόμενους στα μαχαίρια. Έτοιμους να σκοτωθούν και να σκοτώνονται. Με ουδετερότητα και τον κόκκινο Σταυρό, τον υπεράνω κάθε αντιπαλότητας, να περιθάλπει τους τραυματίες.
Ποτέ δεν θα φτιαχτεί μια οργάνωση, φιλειρηνική, φιλανθρωπική, αδιάφορο με ποιο χρώμα θα ‘ναι ο δικός της Σταυρός, μια άλλη οργάνωση να εμποδίζει τον πόλεμο. Να μην τον επιτρέπει.
Όσο ο άνθρωπος, μάλιστα με τιμές και κάθε επισημότητα, κηρύσσει τον πόλεμο, κατασκευάζει εχθρούς για να δικαιολογείται η κτηνωδία του, θα παραμένει στην κατάσταση του κτήνους. Ας έχει μάθει πράματα άγνωστα για τα κτήνη. Να ντύνεται, να διαμένει σε σπίτια, να γράφει ποιήματα, να κυκλοφορεί με αυτοκίνητα, να πίνει καφέ.
Ελβετός, ουδεμία σχέση με ιατρική ο Ιωάννης Ερίκος Ντυνάν γεννήθηκε στις 8 Μαίου σα σήμερα, το 1828, και μετά από μία μίζερη ζωή πέθανε Οκτώβριο του 1910. Εργαζόταν σε τράπεζα, χρεοκόπησε, κοιμόταν στα παγκάκια. Την ιδέα να φτιαχτεί ο ”Ερυθρός Σταύρος” του την έδωσε το πεδίο της μάχης, η ίδια η φρίκη του πολέμου. Έβλεπε ανθρώπους να σκοτώνονται, να τραυματίζονται και δεν υπήρχε κάποιος, κάποιοι να φροντίσουν τους λαβωμένους.
Στις 29 Οκτωβρίου 1863 ειδικοί εκπρόσωποι από 16 χώρες αποφάσισαν στην Γενεύη να διεθνοποιήσουν την πρωτοβουλία πέντε Ελβετών, μέσα σ’ αυτούς και ο Ντυνάν, οι οποίοι πριν λίγες ημέρες είχαν συστήσει ”Επιτροπή” να περιμαζεύει τους τραυματίες των πολέμων.
Το κατάφερε, λοιπόν, η ανθρωπότητα κι αυτό, τη δημιουργία του Ερυθρού Σταυρού. Δόθηκε και το βραβείο Νομπέλ στον Ζαν Ερικ το 1901, άρα πράγματι το δίποδο υπερέχει του τετράποδου. Στον κόσμο των ζώων ναι μεν κυριαρχεί ο νόμος του ισχυρώτερου, όπως στις ανθρώπινες κοινωνίες, όμως στους αιώνες των αιώνων απουσιάζει ο δικός τους Ερυθρός Σταυρός.
Διαβαστε ακομα: